Fanmail

Bij thuiskomst na een lange dag op kantoor ligt er post uit Leeuwarden op me te wachten. Het Centraal Justitieel Incassobureau verwent me met een beschikking, omdat ik enkele weken geleden in Amsterdam-Zuid-Oost de maximumsnelheid op wel zeer grove wijze heb overtreden. Tweeenzestig kilometer per uur gereden, waar je maar vijftig mocht. Na aftrek van de correctie waar ik blijkbaar recht op heb, blijven er negen kilometers per uur te hard over. Dat levert een sanctie op van 48 euro. Ik vraag me meteen af wat ik die dag in Amsterdam-Zuid-Oost te zoeken had. 10 september, toen kwam ik terug van de speciale dag voor jonge accountants. Ik zat vast in 26 (!) kilometer file tussen Amsterdam en Utrecht. En inderdaad heb ik geprobeerd tussendoor een stukje af te snijden via Amsterdam-Zuid-Oost. Tevergeefs overigens, want met mij probeerde heel Nederland dat te doen. Ik kan me dus nauwelijks voorstellen dat ik überhaupt te hard heb kunnen rijden, want ik heb die middag eigenlijk alleen maar stil gestaan. Blijkbaar waren er toch jongens van de Hermandad die het nodig vonden om filerijdende snelheidsovertreders te fotograferen, in plaats van - ik noem maar iets - te helpen het vastzittende verkeer te regelen. Vroeger, in de tijd dat ik bij Deloitte werkte en 40.000 kilometer per jaar reed in een leaseauto, kreeg ik met enige regelmaat post uit Leeuwarden. Nu blijft dat beperkt tot hooguit twee tot drie keer per jaar. Het is evengoed zondegeld.

Ergens aan het hoofd van het bureaucratische apparaat van snelheidsoppassertjes staat de landelijke verkeersofficier Koos Spee, ook bekend als professor Flitspaal. Ik zie hem wekelijks op de buis bij Wegmisbruikers, als ik te vroeg inschakel op Veronica, me verheugend op een nieuwe aflevering van Top Gear. Koos Spee ziet er uit als een humorloze ambtenaar, met een kinderlokkerachtige foute regenjas en een uitgestreken gezicht. Zijn missie in dit leven is om alle weggebruikers geleidelijk aan al het plezier in het autorijden te ontnemen, door de verkeershandhaving tot onmenselijke proporties op te blazen. Met zijn Rijswijkse stemgeluid declameert hij wekelijks over nieuwe vormen van gelegaliseerde uitbuiting van de automobilist, in een programma dat gepresenteerd wordt door een kabouter met krulhaar, die op een krat moet staan om professor Spee te kunnen interviewen. Binnenkort mogen we met ons handje ook niet meer naar de radio wijzen in de auto, of de verwarming bedienen. Dan is een gehersenspoelde waterdrager van rijksmaarschalk Spee er meteen als de kippen bij om ons een stevige boete op te leggen. Ik hoop van harte dat heer Spee ooit zelf nog eens op video wordt vastgelegd, terwijl hij in zwaar beschonken toestand met honderd door een woonwijk raast waar vijftig is toegestaan.
Gelukkig is er na dat betweterige programma vol zaken die niet mogen altijd weer een uurtje ruimte voor drie mannen die net als ik graag nog genieten van een stukje lekker autorijden. Op een lege weg liefst, met wat bochten, in een auto die gemaakt is om veel harder te gaan dan je mag. Met een brullende motor in het vooronder, die zich niks aantrekt van milieulabels, hybride technieken en brandstofbesparing. Gewoon, even lekker genieten, omdat het nog kan. Liever dat dan Koos Spee. Die keren dat mijn auto in het verleden is opengebroken, leeggestolen of beschadigd heb ik hem en zijn trawanten ook niet gezien. Ga dus lekker boeven vangen, professor Flitspaal. En de groeten aan het CJIB.