Ooit, op een avond in februari 2001, stond ik aan de voet van het WTC in New York. Bezig met een videoreportage filmden we die twee enorme torens de dag erna hoog vanaf het Empire State Building. Zeven maanden later waren ze weg, onbegrijpelijk als je ze op ware grootte hebt kunnen zien.
Ik weet, net als zovelen, nog precies waar ik was toen dat gebeurde. Ik vertrok net vanaf mijn toenmalige werkplek in Rotterdam naar een vergadering bij MKB Nederland, dat toen nog in Delft zetelde. ´Er is een vliegtuigje tegen het WTC in New York gevlogen´, zei mijn collega van de webredactie vlak voordat ik in de auto stapte. Dat stond toen net op nu.nl. Die vergadering in Delft werd vervolgens al meteen bij het begin afgebroken. Met stijgende ontzetting zaten we in plaats daarvan samen voor de televisie.
Inmiddels zijn we negen jaar verder. Ik heb niet te veel gekeken naar alle 9/11 films en documentaires op de televisie zaterdag. In mijn herinnering zie ik nog die enorme gebouwen, waarvan je van onderaf amper de hoogste etages kon zien. Volgend jaar is het alweer tien jaar geleden, dan wordt er ongetwijfeld nog veel meer aan gedaan. Die briefjes op de muren en hekken met al die gezichten van vermiste geliefden, die nooit zijn teruggevonden, dat deed me altijd het meest. Ook die heb ik later live gezien, bij een bezoek aan Ground Zero. Onbegrijpelijk, nog altijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten