Terug naar de realiteit. Op maandag zou Jort uit het ziekenhuis komen, na opnieuw een buikpunctie te hebben ondergaan. Maar in de auto op weg naar huis krijgt hij geen lucht. Thuis komt meteen de huisarts en gaat het per ambulance direct weer terug naar de grote ziekenfabriek aan de rand van Utrecht. Mogelijk zit er nog steeds vocht bij zijn longen. Of opnieuw, dat zou niet best zijn.
´s Avonds laat haal ik zijn vrouw Sjoukje op als die lange ziekenhuisdag er voor haar even op zit en ze praat haar zorgen in de auto van zich af. Jort is aan alle kanten lekgeprikt, wat een rotbehandeling is het toch. En dan krijgt hij nog niet eens chemo of bestraling, want dat heeft geen zin. De haard van zijn ziekte is immers niet te vinden. Ik hoop zo dat hij hier weer even bovenop komt. Maar we weten dat het uiteindelijk niet zo zal zijn. Het is niet eerlijk. Waarom mag zo´n lief en goed mens niet oud worden?
Update 7 september: Jort is weer thuis. Gesloopt, maar toch. Sterkte broer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten