Mijn vader was de zoon van een keurige ambtenaar. Als gewone Amsterdamse jongen voltooide hij in oorlogstijd de Mulo, werd laborant bij Shell en zette vervolgens zijn schrijftalent in als bedrijfsjournalist. Al tijdens zijn loopbaan had hij affiniteit met de lokale politiek en de boven hem gestelden: lokale adel, ondernemers, politici. Zijn rol als persmuskiet hielp daarbij. Door zijn inzet, aangeboren nieuwsgierigheid en schrijfkwaliteiten werd hij uiteindelijk raadslid in ons dorpje aan de Vecht, lid van de historische kring en secretaris van de Oranjevereniging. In die functie ontving hij onder meer Koningin Beatrix, toen die op Koninginnedag 1987 ons dorp aandeed. De opvolgende burgemeesters van ons dorp waren goede bekenden voor hem en op zijn laatste reis werd hij naar zijn graf gedragen door zijn drie beste vrienden: een ondernemer, de makelaar en de oud-gemeentesecretaris.
Op 1 oktober stond zijn jongste kleindochter Merle op een kistje achter het spreekgestoelte in de theaterzaal van het lokale combinatiegebouw, waar ook de plaatselijke middelbare school in huist. Ten overstaan van de voltallige gemeenteraad, burgemeester en wethouders van Stichtse Vecht sprak de elfjarige met heldere stem haar eerste speech uit, als nieuwe kinderburgemeester van de gemeente. Een kleurige ambtsketen hing om haar kleine schouders. Ze had speciaal een nieuwe blouse gekocht en haar lange blonde haar opgestoken. Ze vond haar nieuwe rol 'superleuk' en verheugde zich op de samenwerking.
Na die dappere speech van amper twee minuten schudde ze het voltallige gezelschap keurig de hand, naast haar pittige voorgangster, die in een jaar opbloeide tot een zelfbewuste jonge meid. Het komende jaar is de agenda van onze Merle goed gevuld. En vanaf zijn wolk kijkt opa glimmend van trots op haar neer. Zijn kleindochter is de burgemeester.
Mar© schrijft zich af
De weblog van Marc Schweppe
5 oktober 2019
21 augustus 2019
Land of the Free
De hete lucht begint al te wennen, ‘s avonds aan de rand van de grote vijver. Voor ons voeren de fonteinen van The Bellagio hun beroemde dans op. Achter ons zingt een kwartet jonge Amerikaanse mannen uit volle borst mee met ‘God bless the USA’ van Lee Greenwood.
Kippenvelmomentje, aan het begin van onze vakantie. Met een jaar vertraging en een weer gezonde dochter in ons gezelschap van zes zijn we in Las Vegas alsnog begonnen aan onze ontdekkingsreis door The Land of the Free. Bij elke plaats die we in het vervolg van onze eerste week per RV binnenrijden, worden we onthaald op een zee van stars and stripes in de tuinen van de bewoners. Amerikanen zijn trots op hun land, hoewel ook daar de vrijheid onder druk staat en sommige media door de president worden beschimpt om hun kritische berichtgeving. Buiten de grote steden aan de west- en oostkust rijden bewoners nog altijd het liefst in hun Ford F150 pickup, is 1 op 5 als gemiddeld brandstofverbruik niks om je voor te schamen en krijg je bij de Walmart je boodschappen nog in twintig plastic tasjes mee. En je kunt daar met alleen je rijbewijs voor driehonderd dollar ook gewoon een geweer kopen. Tijdens ons verblijf zijn er mass shootings in Texas en Ohio. Er valt genoeg af te dingen op de VS.
Maar wat hebben we er van genoten. Van die fonteinen in Sin City. Van de gezelligheid in onze reuzencamper. Van de ongelofelijke uitzichten aan de rand van Bryce Canyon en Grand Canyon. Van het maanlandschap in Death Valley. Van de pier van Santa Monica. Van Highway 1 langs de kust in een Chevy Suburban. Van het fietsen over de Golden Gate brug. Van de historie van Alcatraz. Van het 360 graden zicht bovenop New York vanaf One World Observatory. Van de hectiek van Times Square. Van Central Park en het Guggenheim. Maar vooral van ons allemaal samen. Alle zes in goede gezondheid. De herkansing die we kregen, die maakte Amerika extra bijzonder.
Kippenvelmomentje, aan het begin van onze vakantie. Met een jaar vertraging en een weer gezonde dochter in ons gezelschap van zes zijn we in Las Vegas alsnog begonnen aan onze ontdekkingsreis door The Land of the Free. Bij elke plaats die we in het vervolg van onze eerste week per RV binnenrijden, worden we onthaald op een zee van stars and stripes in de tuinen van de bewoners. Amerikanen zijn trots op hun land, hoewel ook daar de vrijheid onder druk staat en sommige media door de president worden beschimpt om hun kritische berichtgeving. Buiten de grote steden aan de west- en oostkust rijden bewoners nog altijd het liefst in hun Ford F150 pickup, is 1 op 5 als gemiddeld brandstofverbruik niks om je voor te schamen en krijg je bij de Walmart je boodschappen nog in twintig plastic tasjes mee. En je kunt daar met alleen je rijbewijs voor driehonderd dollar ook gewoon een geweer kopen. Tijdens ons verblijf zijn er mass shootings in Texas en Ohio. Er valt genoeg af te dingen op de VS.
Maar wat hebben we er van genoten. Van die fonteinen in Sin City. Van de gezelligheid in onze reuzencamper. Van de ongelofelijke uitzichten aan de rand van Bryce Canyon en Grand Canyon. Van het maanlandschap in Death Valley. Van de pier van Santa Monica. Van Highway 1 langs de kust in een Chevy Suburban. Van het fietsen over de Golden Gate brug. Van de historie van Alcatraz. Van het 360 graden zicht bovenop New York vanaf One World Observatory. Van de hectiek van Times Square. Van Central Park en het Guggenheim. Maar vooral van ons allemaal samen. Alle zes in goede gezondheid. De herkansing die we kregen, die maakte Amerika extra bijzonder.
14 februari 2019
Trots
Ze slaapt nog. Haar prachtige donkere krullen liggen in een
knot op het kussen, waarop ook een paar vegen donkerrood bloed zitten. Ze ademt
rustig. Heel af en toe doet ze even haar ogen iets open en zakt dan weer weg.
De narcose is nog niet uitgewerkt.
Vroeg in de ochtend is dochter A. voor de tweede keer
geopereerd. Er zat nog een uitzaaiing in een lymfeklier, die bij de eerste
ingreep was gemist. Gelukkig konden ze erbij via de al eerder gemaakte snee in
haar hals, dat scheelt een extra litteken.
Na de diagnose schildklierkanker, in de warme zomer van
vorig jaar, heeft ze het ziekenhuis veelvuldig van binnen gezien. Van het
Antonius ging het naar het UMC. Alsof het zo moest zijn kwam ze daar terecht
bij misschien wel de beste specialist van Nederland, als het gaat om
schildklieroperaties. Geen zorgen, zei hij monter tegen haar bij het eerste
bezoek. “Je bent knetterjong, je gaat echt niet dood.” Een beetje lomp, maar
wel duidelijk.
Inmiddels loopt ze rond in de enorme ziekenfabriek alsof
ze er werkt. Moeiteloos vindt ze haar weg, rustig en volwassen doorstaat ze
menig onderzoek, dapper slaat ze zich door de behandeling, nu al ruim een half
jaar. Een stevige, urenlange operatie, waarbij de schildklier en vijftien lymfeklieren zijn weggehaald; nooit geweten dat je er zoveel hebt. Een behandeling met radioactieve jodium, inclusief enkele dagen eenzame opsluiting achter een loden deur. En steeds weer naar die prikpoli. Zonder gemor.
De noodzaak van een tweede
operatie was een flinke domper, maar ook daar kwam ze snel overheen. Vooruit
maar, op naar de eindstreep. Woensdagochtend om zeven uur lopen we de afdeling op,
voor de vervolgoperatie. Twee uur later belt de altijd enthousiaste
chirurg, om te zeggen dat alles goed is gegaan.
Daarna ligt ze in het ziekenhuisbed, te midden van
onrustige patiënten, in en uit lopende verplegers en piepende apparaten. Maar
ze slaapt. Soms draait ze haar hoofd even de andere kant op, verder is ze stil.
Ik eet een broodje onderin het grote ziekenhuis en keer
weer terug naar haar afdeling, C4 Oost. Ze is wakker. Hoe gaat het, vraag ik.
Goed, antwoordt ze. Ze wil naar huis en snapt inmiddels de criteria: eten, drinken, toiletbezoek, zelf aankleden. Het mag, aan het eind van de dag. Ik
wil je niet nog een keer zien, zegt de montere arts bij het afscheid. Om zes
uur ‘s avonds stapt ze thuis naar binnen, alsof ze even naar de stad is
geweest voor een boodschap. Het zit er op, afgezien van het balanceren van de medicatie en een
regelmatige controle. Sterk, rustig en zelfbewust van begin tot eind. Ik ben nog nooit zo trots op mijn dochter geweest als in het
afgelopen halfjaar.
Abonneren op:
Posts (Atom)