Het huis is leeg, op de schrijver van dit verhaaltje na dan. Mirjam en de meiden zijn een weekend gevlucht naar een leuk vakantiehuisje net over de Belgische grens, weg van het kale beton en de verflucht. Want dit weekend staat in het teken van schilderen en daarbij passen geen grijpgrage kinderhandjes. Vanaf maandag wordt de nieuwe houten vloer gelegd en dus moet het schilderwerk gedaan zijn. Gelukkig heb ik een schoonfamilie die dat soort zaken gezamenlijk oplost. Een paar telefoontjes een week tevoren en dan staat er een stel schilders voor je deur, die in twee avonden en een zaterdag een huiskamer strak in de verf zetten: plafond, wanden, houtwerk en dat allemaal twee keer. Het eindresultaat doet niet onder voor het werk van een professional, maar kost me slechts een paar emmers verf, wat rollers, koffie en een fles cola. Daar zijn we blij mee en dankbaar voor.
Inmiddels is de verfploeg weer weg en kan ik met een biertje even bijlezen over de belangrijkste gebeurtenissen van de afgelopen 24 uur. Een avond en een dag geen tv of internet is afzien voor iemand die min of meer leeft van het nieuws. Anton Geesink dood, Paris Hilton in de cel en Webber op pole position voor Spa-Franchorchamps. Volgend jaar toch eens proberen de F1-race daar mee te maken, mooi circuit. Nu eerst maar dat huis klaar. Nog een paar dagen, dan wordt het hier weer leefbaar en kunnen we aan andere dingen gaan denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten