25 maart 2012

Kaarten

De zevende verjaardag van Tamar is weken vooraf al goed voor oplopende zenuwen. Dagelijks telt ze de nog te slapen nachtjes. Via een kek kaartje nodigt ze haar klasgenootjes uit voor een heuse discoparty, die we organiseren in een keurig feestzaaltje in het dorp (dat scheelt thuis rommel), met licht en geluid van een echte deejay (Mirjam's jongste broer).
Op de dag van het Grote Feest melden zich twaalf opgewonden kindertjes, die ontvangen worden door de in glitteroutfit gehulde jarige. Ze zijn allemaal zo tierig als maar kan, maar gelukkig weet mijn echtgenote als vaardige schooljuf ze snel weer in het gareel te krijgen. Met bewonderenswaardige energie maakt ze de middag voor de jolige horde tot een waar feest vol spelletjes, muziek, kadootjes en lekkers.
Halverwege het feestgedruis gaat de telefoon, vanuit een ziekenhuis in Amstelveen. Amper een uur na afloop van de kinderdisco verruilt Mirjam's oma daar het tijdelijke voor het eeuwige. 's Avonds komt de familie bij ons samen; ik haast me om de slingers en ballonnen van mijn dochter te verwijderen.
In de kast staan de verjaardags- en de rouwkaarten nu naast elkaar. Met de dood als enige zekerheid kun je maar beter genieten van iedere verjaardag. Tamar hebben we op haar mooiste dag van het jaar maar even niets verteld. Ze sliep na het feest een gat in de dag.




15 maart 2012

Lentekriebels

Even leek het er op dat we half januari al op terrassen zouden kunnen zitten, maar vervolgens kwamen de rayonhoofden bij elkaar en raakte Nederland in de ban van elf steden, ijsdiktes en de tocht der tochten. De veelvuldig aangekondigde horrorwinter des doods kwam echter net zo min als de tocht. Na de deceptie groeide het verlangen naar de eerste lentezon. Nog te fris voor rokjesdag, mochten we er zondag even van genieten. Schoonpapa was jarig dus toog de ganse familie, zestien in getal inmiddels, richting de geitenboerderij in het Amsterdamse Bos. Leuk samen met het jonge grut de eerste geitenlammetjes van het jaar bewonderen.
We hadden wijzer moeten zijn. Bij de oprit van de parkeerplaats loopt het verkeer vast, het wordt zoeken naar het laatste parkeerplekje. Bij de geitenboerderij zelf is het helemaal dringen. Al mobiel bellend, twitterend en whats app-end bewondert groot-Amsterdam de verse aanwinst in de plaatselijke veestapel. Een leger enthousiaste kinderen verdringt zich gewapend met gekochte speenflesjes geitenmelk om een paar recent geboren lammetjes, die al geen druppel meer kunnen zien. De rij voor de uitgifte van zelfgemaakt geitenijs groeit in rap tempo als de zon nog wat meer terrein wint. Op de speeltoestellen krioelt de kinderschare over elkaar heen. Nederland heeft collectief last van lentekriebels.
We kiezen voor een bezoek aan het verderop gelegen pannenkoekenrestaurant, in de hoop de ergste drukte te ontlopen. Ook daar zijn de terrassen en de zalen overvol. Maar het helpt als je uitzicht biedt op zestien personen meeromzet, dan wordt er zomaar een extra zaal geopend. Ook daar is al snel alles bezet. In straf tempo wordt de stroom bestellingen verwerkt. Dat biedt immers ruimte aan een volgende ploeg hongerigen. De eerste lentezon is prima handel.




8 maart 2012

Mag ik de volgende dia?

Het zal ongetwijfeld aan vrijwel iedereen voorbij gaan, maar de wereld viert komende maand een niet onbelangrijk jubileum. In april is het vijfentwintig jaar geleden dat het Californische softwarehuisje Forethought haar presentatieprogramma PowerPoint versie 1.0 introduceerde. Oorspronkelijk bedoeld voor de Apple Macintosh, tot Microsoft een paar maanden later Forethought overnam en PowerPoint omklopte tot een presentatieprogramma dat kon draaien onder Windows.
Inmiddels telt PowerPoint honderden miljoenen gebruikers wereldwijd. Welke manager is er niet groot mee geworden, mag je zeggen. Ontelbare medewerkers zijn verveeld met plichtmatig voorgelezen slides vol bulletpoints en ingewikkelde grafieken. PowerPoint is de basis voor menig congres, het houvast voor onzekere sprekers en de praktische handout na afloop. En dat al een kwart eeuw lang in vrijwel ongewijzigde vorm, al telt iedere nieuwe versie weer meer grappen en grollen. Opmerkelijk, als je ziet welke ontwikkeling ICT in die tijd heeft meegemaakt. Echte alternatieven waren er niet, afgezien van Apple-variant Keynote en een presentatietooltje in Google Docs. Prezi is de eerste serieuze bedreiging in een kwart eeuw tijd. Dat dwingt tot een andere manier van werken en kent nog de nodige onhandigheidjes, maar veel gebruikers zijn blij eindelijk eens aan de bekende slideshow voorbij te kunnen gaan. Na een korte cursus hik ik nog aan tegen het maken van mijn eerste glanzende Prezi-presentatie. Het vraagt meer denkwerk vooraf.
Als communicatiemannetje heb ik in de afgelopen twintig jaar duizenden PowerPoint-presentaties meegemaakt en in elkaar gezet. Soms prachtig en vol visuele symboliek. Vaak overfunctioneel en vooral een handige reminder voor een spreker om zijn verhaal een kop en een staart te geven.
In Londen gaf de Rus Alexei Kaptarev, bekend van zijn succesverhaal Death by PowerPoint  weer nieuwe presentatie-inspiratie. Ik ben begonnen die inspiratie door te geven aan een reeks collega's, als onderdeel van een interne training PowerPoint. Het techniekdeel mag wat beperkter, liever geef ik meer ruimte voor effectief gebruik van het jubilerende presentatieprogramma. Dat past bij een belangrijke doelstelling voor 2012: no more boring presentations.