30 september 2013

Boodschapper

In drie dagen tijd gaat reisorganisatie OAD failliet, Bruynzeel Parket sluit de deuren, Björn Borg trekt de stekker uit veel onderbroekenwinkels en Staffhorst in Utrecht houdt op te bestaan. Die laatste winkel was voor velen, ook voor mij, decennialang een begrip. Een muziekwinkel die al platen verkocht voordat Free Record Shop (ook failliet) werd opgericht. Waar topmuzikanten instrumenten kwam uitproberen. De instrumentenwinkel bestond nog steeds, ondanks eerdere tegenslagen. Maar nu niet meer. Allemaal weg, in de week waarin - hoe ironisch - Google haar vijftiende verjaardag mocht vieren. Bij winnaars horen ook verliezers.
Natuurlijk speelt internet een grote rol bij de ondergang van traditioneel opererende bedrijven zoals deze. Maar is dat de enige reden? Bestelt echt iedereen zijn houten vloer en zijn Fender Stratocaster via het web? Dat denk ik niet. We hebben collectief last van een crisis die maar voortduurt en hier nog geen licht aan het eind van de tunnel laat zien. De consument is de hoop op betere tijden kwijtgeraakt en op zijn handen gaan zitten, met dank aan de staat. De overheid geldt inmiddels als notoir onbetrouwbaar. Ons consumentenvertrouwen is amper hoger dan dat in Griekenland of Cyprus; vlak boven het afvoerputje van Europa dus.
Met reden. Je kunt er wel toe oproepen, maar wie koopt er nog een auto, als gunstige belastingregels rondom autobezit worden aangepast zodra ze te populair dreigen te worden? Dan zit je met je VW Polo Bluemotion-dieseltje, vooral gekocht omdat je er geen wegenbelasting over hoefde te betalen. Straks moet dat opeens wel en nog dubbel tarief ook, want het is een diesel. Een huis kopen? Liever wat spaarcenten reserveren voor het terugdringen van de hypotheekschuld, want het huidige verblijf staat onder water. Beloftes over hypotheekrenteaftrek worden toch direct na de verkiezingen op de helling gezet.
Niet voor niets wint Willem Drees de NRC-verkiezing van de beste premier in de afgelopen eeuw. Vertrouwen is alles. Drees bouwde met vaderlijk gezag op wat nu weer wordt afgebroken. Wat overblijft noemen we participatiesamenleving, een mooi bedacht woord voor meer belasting betalen, maar er weinig voor terug moeten verwachten. Los je sores eerst maar zelf op, succes met het verschonen van de luier van oma.

De nieuwe koning moest die moeilijke boodschap via de troonrede presenteren aan het volk. Het voelde meer dan ooit ongemakkelijk, dat voorlezen van een verhaal van een ander. Zullen we daar dus maar eens mee ophouden? Geef als koning op Prinsjesdag het land een persoonlijke boodschap mee, zoals nu in het eerste - en beste - deel van de troonrede. En geef daarna het woord aan de premier, die de Staten-Generaal vervolgens mag verwennen met zijn boekhoudkundig gebabbel. Dat is wel zo duidelijk. Een koning moet geen boodschapper zijn van een regering die door het volk niet wordt vertrouwd.


15 september 2013

Echt plastic

Deze maand bracht Apple de iPhone 5S uit als nieuw topmodel, samen met de 5C als goedkopere variant. Nou, goedkoop: de 5C met zijn plastic huidje is bij ons te koop vanaf vijfhonderdnegenennegentig euro. Noem dat maar een prijsbrekertje. Ik ben misschien een ouderwetse zak, maar wat mij betreft mag een gadget van zeshonderd pietermannen best wat langer meegaan dan één of twee jaar, anders ben je een dief van je eigen portemonnee. Ik heb mijn iPhone 4S (ook nog steeds te koop) anderhalf jaar terug zelf betaald, dus dan moet je wel iets veel beters krijgen als je toch wilt overstappen naar een nieuw model.
Wat dat betreft schiet Apple niet echt op tegenwoordig. De 5S is een 5 met een iets betere processor, een wat betere camera en dat is het dan. Oh ja, een vingerafdrukscanner in de startknop, zodat je geen wachtwoord hoeft in te tikken. Dat laatste is wat mij betreft het enige echte nieuws. Prachtig natuurlijk, de NSA is ongetwijfeld blij met het idee straks ook over ieders vingerafdruk te kunnen beschikken, naast je e-mail en je surfgedrag op internet. Die vingerbeveiliging plus de stijve prijs (negenhonderd euro voor het 64-GB-topmodel) versterkt de indruk dat Apple graag een stevige positie wil innemen op de zakelijke markt. Beveiliging met een unieke vingerafdruk is immers spekkie naar het bekkie van ieder paranoïde hoofd ICT, zo'n man die de hele dag jammert over beveiliging en risico's bij iedere nieuwe ontwikkeling in de wereld van de mobiele communicatie. Vergeleken met je thuissituatie is de werkomgeving qua ICT vaak nog het stenen tijdperk, want 'onveilig'. Misschien weet Apple met zijn 5S straks de plek in te nemen die BlackBerry jarenlang had dankzij de beveiligde mailomgeving. BlackBerry, zijn er nog mensen die zo'n ding gebruiken?

Voor de consument is er dus de 5C, die in de VS overigens vijfhonderdnegenenveertig dollar kost; bij de huidige euro-dollarkoers zou dat hier ongeveer vierhonderdvijftien euro moeten zijn. Maar zo te zien is het transport van China naar Amsterdam veel duurder dan van China naar de VS, want hier betaal je dus zomaar zeshonderd euro voor dat plastic telefoontje. Blijkbaar denkt Apple dat Europeanen dat makkelijk kunnen betalen. Zeker gemist dat het hier ook al vijf jaar crisis is. Ik verwacht dit keer geen grote rijen voor de Applestore, maar misschien vergis ik me.

Ik ben en blijf een Applefan, want de gebruiksvriendelijke manier van werken en het fraaie design maken nog steeds veel goed. Maar de vernieuwing is redelijk ver te zoeken sinds Steve Jobs bijna twee jaar terug zijn laatste adem uitblies. Nieuwe icoontjes in iOS7: leuk, maar Jonathan Ive kan veel beter. Mijn vrouw, verstandig als ze is, heeft sinds kort een Nokia Lumia smartphone. Type 520, simlockvrij te koop voor zo'n honderdvijftig euro. Ik dacht niet dat ik het ooit zou zeggen, maar de Windows Phone 8-tegeltjes op het startscherm vind ik lekker fris en opgeruimd ogen. Veel strakker dan iOS. Apple blijft gebruiksvriendelijker en kwalitatief beter, maar het prijsverschil is veel te groot. Die Lumia is trouwens ook in vrolijke kleurtjes te krijgen. Voor zo lang als het duurt dan, want Nokia is inmiddels van Microsoft en die weten wel hoe je een product moet laten mislukken.
Voorlopig houd ik het bij mijn vertrouwde iPhone 4S, die alles doet wat hij moet doen: bellen, mailen, app-en, fotograferen, filmen, navigeren, internetten, me wakker maken, mijn agenda bijhouden en ga zo maar door. Hij heeft sinds kort een prachtig plastic achterkantje, kadootje van mijn oudste dochters. Die zijn veel mooier dan welke smartphone ook.