30 augustus 2012

Gebogen lijn

Tussen de vakantiefoto's zat er één die rap in de digitale prullenbak is verdwenen. Een opname van de pater familias zelf, aan de rand van het aangename zwembad in het Italiaanse Tignale. Ik had al eerder in de spiegel moeten vaststellen dat alle jaarlijkse voornemens om lengte en gewicht meer in balans te brengen tot nu toe jammerlijk zijn mislukt. De vakantiefoto gaf die waarneming nog wat onbarmhartiger door. Een dikke bleekneus met grijs haar in een grote blauwe zwembroek. Achteraf is het goed te begrijpen dat dochter Merle zo graag monstertje met mij wilde spelen in het water. Haar beleving moet zeer realistisch geweest zijn.
De confrontatie met de groeiende Heinekenspoiler rondom het middenrif speelde opnieuw op nadat ik, bevangen door de zware parfumwalm, de aantrekkelijke nietsnuttende dansmeisjes en de schaarse verlichting, in de Milanese winkel van Abercrombie & Fitch een kek maar niet al te goedkoop T-shirt had aangeschaft. Maat XXL, dat moest toch passen. Er stond wel ergens 'Muscle' in de kraag, maar dat kon geen probleem zijn. Thuisgekomen bleek het model bedoeld voor breedgebouwde spierbundels met een sixpack rond hun navel, niet voor de peervorm die mijn fysiek momenteel typeert. Ooit, een kwart eeuw geleden, had ik zo'n strak figuur; resultaat van vier keer per week een bezoek aan een sportschool. Tot mijn veertigste levensjaar heb ik daar redelijk op kunnen teren. Toen gaven de buikspieren het op. Als je ons niet onderhoudt, zoek je het zelf maar uit.
Iemand zei ooit, bij commentaar op zijn ronde gestalte 'een gebogen lijn is ook een lijn en mathematisch veel interessanter dan een rechte'. Ik heb echter niets met wiskunde. Er moet, kortom, iets gebeuren om het uitdijende lichaam enigszins terug in model te krijgen. Minder eten is de eerste voor de hand liggende oplossing. Matigen bij de lunch in het bedrijfsrestaurant. Alle tussendoortjes schrappen. En vooral 's avonds wegblijven van de verleidingen in de koelkast. Het helpt om minder laat naar bed te gaan, want het vlees is zwak zo rond elf uur in de avond. Ik wacht dit jaar maar niet tot de eerste dag van het nieuwe jaar met goede voornemens. Het lichaam van een eenenvijftigjarige is immers een tikkende tijdbom. Al etend wachten tot die afgaat is niet de beste optie.


1 opmerking:

  1. Die uitspraak is oorspronkelijk toe te schrijven aan mijn vroegere baas Hans Gabriëls, tot 1985 hoofd interne communicatie bij Shell Nederland en voormalig HP-journalist. Een gewichtig man in meer dan één opzicht.

    BeantwoordenVerwijderen