27 december 2012

Cybercrimineel

Qua computergebruik ben ik een degelijk mens. Ik bestel mijn muziek en ringtones netjes via iTunes, koop speelfilms liever bij Hans Breukhoven op DVD (kost toch bijna niks meer) en blijf ver van BitTorrent sites, zelf binnengeharkte films of illegaal verkregen software. Ik doe niet aan jailbreaken van de iPhone en zelfs Spotify vind ik nog een beetje eng.
Toch ben ik nu een cybercrimineel. Zomaar, per ongeluk. Op verzoek van mijn zevenjarige dochter probeerde ik een YouTube-filmpje van het Junior Songfestival toch eens om te zetten naar een MP3-muziekbestandje voor haar nieuwe muziekspeler. Het internet loopt over van sites waar dat kan. Via Google kies ik een degelijk uitziende, heldere en Nederlandstalige site. Maar bij het plakken van de YouTube-url gaat het mis: een dreigende boodschap vult mijn hele beeldscherm. Bovenaan een logo van de politie, met daaronder Eenheid Voor de Bestrijding Cybercrime. Dat is een woordje de teveel of een woordje van te weinig, denk ik automatisch. 'Het opereren van uw computer is gestopt ten gevolge van ongeoorloofde cyber-activiteiten' lees ik vervolgens. En inderdaad, ik kan nergens meer bij, de pagina is niet weg te klikken en verschijnt bij opnieuw opstarten van de computer ook weer meteen. Links een opsomming van mogelijke wetsovertredingen met daarbij de mogelijke strafmaat, eronder mijn eigen hoofd in beeld via de blijkbaar geactiveerde webcam en rechts de mogelijkheid om mijn cybercrime-activiteiten af te kopen door het meteen voldoen van een boete van honderd euro. Te betalen via 'Ukash' of 'Paysafecard'. Yeah right.
Opmerkelijk, zo'n aanval op de werklaptop. Die is immers van boven tot onder voorzien van beveiligingssoftware. En het draadloze signaal komt thuis binnen via een beveiligd netwerk van KPN, dat mij elke maand een extra bedrag in rekening brengt voor een degelijke virusscanner. Blijkbaar allemaal voor niks. Ik vloek en verzucht tegen mijn dochtertje dat papa's computer niets meer doet. Jammer, geen muziek voor je spelertje.
Met wat gerommel via taakbeheer kom ik alsnog voorbij het boze scherm en kopieer mijn meest actuele werkbestanden snel naar een usb-stick. Ik lees op de iPad over het politievirus en de redelijk complexe manier om het weer weg te krijgen. Maar de systeemherstelmogelijkheden zijn vanuit de werkgever onbereikbaar gemaakt. Dus gaat de werklaptop op Eerste Kerstdag dicht en pas op 2 januari weer open. Klusje voor de collega's van ICT. Het is vakantie. En mijn MacBook heeft nergens last van.


23 december 2012

Meteoriet

Ik had het einde der tijden toch maar even in de agenda gezet. Wel zo belangrijk immers, afgezet tegen de gemiddelde vergadering. 12.10 uur 's middags op 21 december netjes als waarschuwing ingesteld op de iPhone, precies één minuut voor het volgens de experts geplande slotakkoord. Net genoeg om je schrap te zetten voor de inslag. Vooraf 's ochtends beide oudste dochters nog maar even via een Whatsappje extra laten weten hoeveel ik van ze houd en de twee kleintjes en mijn vrouw een wat steviger knuffel gegeven bij vertrek naar de werkplek. Je weet maar nooit met die voorspellingen.
Als het dan toch moest gebeuren, dan liefst een stevige meteoriet bovenop het hart van de Amsterdamse Zuidas; dat zal ze leren, al die bovenmatig declarerende advocaten. En aan het raam van ons kantoor zit ik dan eerste rang. Maar er gebeurde niets, we werden niet weggevaagd tijdens het eten van de gebruikelijke vrijdagse Kwekkeboomkroket in het bedrijfsrestaurant van de werkgever. Nog even dachten we dat we ons vergist hadden in de tijd en dat het toch GMT-tijd moest zijn, maar ook om elf minuten over één 's middags geen Armageddon. Mogelijk heeft de VS in stilte toch tijdig ingegrepen en Bruce Willis ingezet om korte metten te maken met een aanstormend rotsblok uit de ruimte. Of de Maya's hadden het eind van die kalender toch anders bedoeld destijds.
Het bleef dus bij communicatief geweld op de Twittertijdlijn. Toch was het weer zo'n momentje waarbij een bijna tweeënvijftigjarige zich opnieuw afvraagt waartoe hij op aarde is, wat er goed is gegaan en wat minder en welke zaken er nog op het verlanglijstje staan allemaal. Dat zijn er genoeg. Misschien heet zoiets ook wel gewoon penopauze. Maar ik ben toch blij dat onze mooie aardkloot er nog is.

6 december 2012

Parklasten

Heel intellectueel en politiek correct Nederland had dit jaar iets te mekkeren over het fenomeen zwarte Piet. In deze tijden van imagoschade voor de Katholieke kerk lijkt een bejaarde bisschop die graag kindertjes op schoot neemt en ze paait met snoep en kadootjes me kwalijker. Als ze niet gehoorzamen krijgen ze ook nog met een werktuig dat naadloos past in Vijftig tinten grijs. Voor mij hoort Sinterklaas bij de onschuldige tradities van ons kneuterlandje en kunnen we onze tijd wel beter besteden. Maar volgend jaar is de discussie over racisme er ongetwijfeld weer, oplaaiend tussen begin september en pakjesavond zelf. Daarna hoor je er niemand meer over.
Wij vierden Sinterklaas met de hele familie in Zeeland in het eerste decemberweekend. Gelokt met een spotgoedkope aanbieding: tachtig euro voor een lang weekend in een vakantiebungalow. Dus huren we er drie naast elkaar. Maar als iets te mooi klinkt om waar te zijn is dat meestal ook zo. En inderdaad: bij het inchecken komt er zomaar honderdvijftig euro per huisje bij voor reservering, 'parklasten', beddengoed en de verplichte eindschoonmaak. Vijfenvijftig euro schoonmaakkosten, daarvoor kun je zo'n vakantiehuisje na afloop met een tandenborstel tot achter het fornuisje laten schoonpoetsen. Toch ligt er voor huurders een lange lijst van eisen klaar die allemaal opgevolgd moeten worden om kans te maken op het terugkrijgen van de bij aankomst ook nog betaalde borgsom. Het beddengoed bij de buitendeur verzamelen in een kussensloop. De koelkast op stand twee, de vaatwasser uitgeruimd, het hele huis gestofzuigd. En zo nog veel meer; iedere overtreding van de regels betekent inhouding van een deel van de borg. Wat doet die schoonmaakdienst straks nog, vroegen wij ons af. De toeristensector heeft soms nog wat te leren als het om service en transparantie gaat.
Evengoed was het er gezellig Sinterklaas vieren. De locaal actieve Pieten zorgden bij de kinderen voor verhoging van de feestvreugde. Ze waren flink zwart, daar zitten ze in Zeeland blijkbaar niet mee.