Wolken

Oom Ton was een stoere, blozende man. Een echte Rotterdamse jongen. Recht door zee, een beetje bluf, een beetje branie, maar goudeerlijk, vrolijk en gezellig. Gezegend met veel humor. Een favoriete oom. Opgegroeid na de oorlog en door hard werken en 's avonds leren doorgegroeid naar een managementfunctie bij wat uiteindelijk KPN ging heten. In het laatste deel van zijn werkzame leven was hij druk met de opzet van een mobiel netwerk; niet alleen in de regio Rotterdam, maar ook een aantal maanden in Indonesië. Daar konden ze wel een manager gebruiken die van aanpakken hield. Toen zijn zonen op eigen benen stonden werd Ton vooral een levensgenieter. Gek op reizen, cruises maken en fanatiek in de golfsport. Zijn volgende cruise stond al gepland voor februari; zesenvijftig dagen lang genieten op zee. Maar die cruise is afgezegd.
Twee maanden geleden reed hij nog gewoon na een familiebijeenkomst naar huis. Hij was moe, dat wel, en had last van zijn rug. Woensdag hebben we hem gezien, een magere man in een wit T-shirt in een ziekenhuisbed, met overal slangen uit zijn lijf. Geen schim meer van die blozende Rotterdammer. Kanker blijft een onbegrijpelijke sloper. Vanmorgen is hij overleden in het Maasstad Ziekenhuis. Mijn prachtige broer, die alweer twee jaar geleden ook zo snel uit het leven gleed, heeft er een golfmaatje bij daarboven. Een vrolijke Rotterdammer, ongetwijfeld spelend met een beetje branie. Maar Jort laat hem alle hoeken van de wolken zien. Dag oom Ton.