Een blauw podium

De Accountantsdag is een vast hoogtepunt in mijn werkjaar. De voorbereidingen beginnen in februari met de keuze van het thema, de ruwe opzet van een programma en een longlist van mogelijke sprekers. Daarna zijn we driekwart jaar bezig met invulling en organisatie. Het moest anders dit jaar; de formule werd weliswaar gewaardeerd, maar stilstand is achteruitgang. Peter van Ingen, onze geroutineerde dagvoorzitter, maakt uit eigen beweging plaats voor een jongere collega. Bij een nieuwe opzet hoort een nieuw gezicht. Het jonge vrouwelijke boegbeeld van het leukste radiostation van Nederland, eerder gelauwerd met de toch niet heel vriendelijke eretitel RadioBitch, zegt meteen ja tegen onze uitnodiging.
Accountants moeten nieuwe inzichten opdoen, van buiten het vak zelf. Daarom kiezen we voor enthousiaste jonge denkers en doeners, in plaats van de gevestigde orde. Een flink deel van de deelsessies wordt ingevuld met inspirerende sprekers die hun podium normaal vinden bij PINC, TEDx of in de kolommen van de krant. Alleen de middag biedt onderdelen die meer met de dagelijkse praktijk van de bezoekers van doen hebben. Het is wennen voor die bezoekers, de aanmeldingen gaan moeizamer dan het jaar ervoor. De crisis helpt niet. Cursussen en congressen behoren tot de eerste zaken waarop kan worden bespaard.
Onze ambitie is om de vorm van de dag ieder jaar naar een hoger niveau te tillen, maar dat wordt ook ieder jaar lastiger. De tijd begint te dringen. Zes weken tevoren komt de oplossing langs bij gesprekken met bureaus die gespecialiseerd zijn in de vormgeving van evenementen. Vanaf het eerste moment dat we aan tafel zitten met Ad de Haan van Livelab weten we dat de vorm geen zorg meer is. Hij vertaalt onze wensen naar een prachtig podium, met een enorme iPad als centraal punt, mooie lichtzuilen die voor diepte zorgen en een digitaal werkende cartooniste als luchtige tegenhanger van de serieuze thematiek.
Op de grote dag zelf loopt het op rolletjes. Alle sprekers zijn op tijd. Er lopen geen computers vast zoals vorig jaar. De dagvoorzitter doet haar werk vaardig, met hulp van een enthousiaste co-host. De jonge sprekers op het podium zorgen voor onrustig gezoem bij de toehoorders. De zaal zit toch nog prachtig vol. Sommige deelnemers voelen zich in de deelsessies wat unheimisch bij de verhalen van de externe sprekers. Dat was ook de bedoeling; alles wat anders is vraagt gewenning.
Tijdens de laatste pauze zit ik even in het auditorium. De technici rommelen wat ter voorbereiding van de slotact. Ad heeft het podium in prachtig blauw licht gezet. Uit de speakers klinkt healing music, vol kabbelende beekjes, fluitende vogels en zacht ruisende bomen. Om mij heen lezen enkele deelnemers hun e-mail. Hoe graag had ik daar nog uren zo gezeten. Het is zo'n zeldzaam momentje in het leven waarop alles klopt.