Schrijver

Op mijn nachtkastje, naast het Ikealampje, de telefoon en de wekradio, ligt een boek van A.L. Snijders.  Het heet Een handige dromer, zijn vierde bundel Zeer Korte Verhalen, kortweg ZKV's. Voordat ik ga slapen, meestal na middernacht, lees ik een verhaaltje. Of twee.
Een recensent noemde Snijders ooit de meester van het éénharige penseel. Ik ben een fan van hem sinds zijn eerste optreden op PINC, het inspiratiecongres dat ik ieder jaar bezoek. Hij las toen een paar ZKV's voor met zijn prachtige, donkere, doorleefde stem en zag er uit zoals een schrijver er uit moet zien, een wijs man met een ruwe baard en zachtmoedige ogen.
Ik weet dat Snijders een lijst heeft van fans die dagelijks een ZKV toegemaild krijgen. De graslijst, heet die lijst. Pas heb ik de schrijver gevraagd of ik op de graslijst mocht komen. Dat mocht. Natuurlijk had ik mijn verzoek gewoon met alleen mijn naam kunnen ondertekenen. Maar de hunkering naar enige erkenning voor mijn eigen schrijfsels maakte dat ik ook mijn website onder mijn naam opschreef. En mijn huisadres, zodat de website wat minder opviel, hoewel ik niet aannam dat Snijders zijn dagelijkse ZKV op de kopieermachine zou vermenigvuldigen en daarna een doos vol enveloppen met handgeschreven adressen op de post zou doen vanuit Klein Dochteren.
De schrijver antwoordt persoonlijk op mijn mailtje. Hij maakt beleefd gehakt van mijn ijdeltuiterij, maar wel in de vorm van een ZKV, waarin geen hoofdletter te vinden is: 'ik heb u op de graslijst gezet en uw www.marcschweppe.nl bezocht. u bent een belangrijk man, u staat in contact met kluun en ik vermoed dat u ook wel eens met ellen ten damme praat. ik blijf niet achter, ik groet wim t. schippers en praat wel eens met wim de bie en hugo brandt corstius. we komen niet bij elkaar thuis, maar ik ben dik tevreden. ik las bij u ook legoland verslaat egoland. ik wist niet dat onze topvoetballers zoveel geld verdienen. veel wist ik, zoveel wist ik niet. mijn eerste reactie was vreugde dat ze verloren hebben, mijn tweede ook. ik ben altijd een miezerige sociaal-democraat geweest, soms twijfel ik en stem ik op d66, maar nu ben ik het weer. hoewel ik het toch ook wel weer mooi vind dat die voetballers van verworpenen der aarde miljonair zijn geworden. u heeft mij met uw kennis onrustig gemaakt. ik heb gisteren op terschelling 3x voorgelezen in een ronde tent. alle keren uitverkocht, 15 bezoekers per keer. in mijn inleiding heb ik me laten ontvallen dat chaos en toeval de pijlers onder mijn intellectuele bagage zijn. naderhand vond ik dat potsierlijk, niet dat dat zo is, maar dat ik ermee te koop loop. bovendien vind ik het stilistisch een slechte combinatie, bagage en pijlers.'
Inmiddels krijg ik iedere dag een ZKV vanuit  Klein Dochteren. Het is een kadootje in de mailbox.

Leeuw

De Quote Top 100 van jonge miljonairs (tot veertig jaar) bestaat voor een belangrijk deel uit voetballers; de meeste zijn nog lang geen dertig jaar oud. Ze rijden in grote Mercedessen of BMW's, in een Porsche Panamera of een Range Rover. Populair is ook de Bentley Continental GT;  prijs vanaf twee ton. Ze zijn getrouwd met oogverblindende prinsessen, die hun nomadenbestaan verzachten met shoppen in de mooiste winkelstraten van Europa. Om de voetballende miljonairs heen zoemen zaakwaarnemers, persoonlijke assistentes, financieel adviseurs, communicatiemanagers, masseurs en mental coaches. Allemaal eten ze een graantje mee uit de welgevulde ruif van de sterspelers. En dus dragen ze die op handen.
Elevier publiceerde begin juni haar jaarlijkse onderzoek Wie verdient wat. Op de cover bekende gezichten, zoals DNB-baas Klaas Knot (€ 166.817), Eurocommissaris Neelie Kroes (€ 329.572) en prinses Máxima (€ 246.000). Mooie inkomens, maar een fooi vergeleken met Robin van Persie (€ 4.390.000) of Wesley Sneijder,  die vorig jaar bij Inter Milaan € 12.120.000 op zijn rekening mocht bijschrijven. Bert van Marwijk heeft dit EK voor tweehonderdtien miljoen euro in het veld staan.
Ik heb totaal geen verstand van voetbal, net als de meeste van de zeventien miljoen bondscoaches die dit landje telt ten tijde van een groot toernooi. Volgens mijn voorspelling in de voetbalpoule van mijn werkgever haalt Oranje de volgende ronde van het EK niet. Ik hoop van harte dat ik ongelijk krijg. Maar ik vrees het ergste. 'Legoland verslaat egoland', kopte de website van Der Spiegel na het verlies tegen de Denen. Alleen een hongerige leeuw kan echt scherp en geconcentreerd jagen. Met een volle maag spant hij zich liever niet in.

Twitterfeestjes

Iedereen twittert inmiddels. Dankzij de sterke signaleringsfunctie heeft Twitter een belangrijke plek verworven in communicatieland. Maar steeds vaker wordt samen twitteren ook gezien als de gezellige omlijsting van ieder zichzelf respecterend evenement. Afgelopen week had ik weer zo'n feestje; achthonderd good looking reclamejongens en -meisjes in Studio 21 in Hilversum voor de uitreiking van de jaarlijkse SAN Accenten. Mooie reclameprijzen, vooraf beoordeeld door deskundige marketing- en communicatiemensen uit de praktijk. Het slotfeest mag wat kosten: Ali B en zijn vriendjes op het toneel, Ellen ten Damme met een gitaar en een duopresentatie door oud-reclamejongen Kluun en tv-meisje Eva Jinek. Goed nieuws, want het was tropisch warm die dag maar als Eva binnenkomt daalt de temperatuur altijd enkele graden. Kluun voelde zich duidelijk thuis tussen zijn voormalige vakbroeders, maar heeft inmiddels een ruige baard en is daarmee ook visueel een Echte Schrijver geworden.
Een mooi feestje, met goed eten bovendien. Maar we moesten wel twitteren! Op metershoge schermen aan weerszijden van de zaal kwamen uitverkoren tweets voorbij en bij aanvang werd zelfs een doel gesteld: vorig jaar waren er 3400 tweets met de aangegeven hashtag verzonden, dat moest nu toch meer kunnen worden. Ik zat aan tafel met boeiende vakbroeders en -zusters, die ik tot dan toe niet kende. We converseerden over het vak, maar wel met de smartphone (van Apple, vooral) onder handbereik. Daarmee rammelden wij allen tussendoor onze twitterberichtjes de wereld in. Na iedere pauze nam Kluun enkele vermeldenswaardige tweets met de zaal door. Waar zit die meneer die iets ondeugends heeft getwitterd over Eva en de belastingschuld van haar geliefde sterrenadvocaat Bram? Hier, zwaaide ik vrolijk. En zo ging het een avond lang door.
Vandaag kreeg ik de bevestiging van een nieuw feestje in de mailbox. Het thema is iets met 3.0 erachter. Dat hoort zo anno nu, 2.0-feestjes zijn een gepasseerd station. 'Passend in het thema is het mogelijk om tijdens de bijeenkomst te twitteren', juicht de uitnodiging. 'Neem dus vooral uw smartphone of tablet mee met daarop de twitterapplicatie en tweet mee'. De sprekers in het programma staan allemaal vermeld met hun eigen twitternaam. Dat wordt weer een goed feestje. #zinin!