Tijdens een potje chocolade-Monopoly met de dochtertjes op zondagmiddag zoemt de iPhone. Peter van Lindonk, meldt het apparaat. Naast zijn naam zie ik zijn kalende hoofd op het scherm. Peter, inmiddels zesenzeventig jaar, is een man die overloopt van inspiratie en creativiteit. Een man die de originele Nederlandse editie van de TED-conferentie heeft opgezet en zelf presenteert; PINC, ieder jaar in mei in Zeist. Die zevenenveertig jaar lang opmerkelijke en prijzenwinnende boeken en jaarverslagen maakte. Die vijftien jaar spreekstalmeester was van het Wereldkerstcircus in Carré, daarbij het hooggeëerd publiek begroette met 'kinderen van alle leeftijden' en elke voorstelling afsloot met zijn levensmotto 'May all your days be circus days'.
Peter leert mij de wetten van het theater toe te passen op onze eigen evenementen. Suggereert sprekers en artiesten om ons jaarcongres mee naar een hoger plan te tillen. Al achttien jaar is hij een grote inspiratiebron, sinds de dag dat ik in 1995 zijn kantoortje binnenstapte met de opdracht voor een jubileumboek van mijn toenmalige werkgever. Een verhalenverteller, bij wie je aan de lippen hangt en de tijd vergeet. Afspraken met Peter lopen meestal uit. Hij woont bij mij in het dorp, waar hij rondrijdt in zijn zwarte Mini cabrio.
Afgelopen week kreeg ik weer een PINC-mailtje, geschreven in die zo vertrouwde enthousiaste stijl. Het gaat goed, las ik. Nog vijfenzeventig dagen tot PINC.14, met opnieuw een reeks geweldige sprekers. Ik antwoordde met het doorgeven van de namen van alle collega's die inmiddels ook naar dat jaarlijkse feestje willen komen. En gaf nog even een inspirerend YouTube-filmpje door; je weet nooit of Peter er iets mee kan. Ik kreeg niet meteen een mailtje terug, maar dat is niet ongewoon. Vaak belt Peter een dag later om weer even bij te praten. 'Professor', noemt hij mij dan aan de telefoon. Veel te veel eer voor een simpele inktkoelie als ondergetekende, maar altijd een leuk begin van een dito gesprek.
Niet echt raar dus dat de iPhone gaat op zondagmiddag en ik het hoofd van Peter op het scherm zie. Maar ik hoor de stem van zijn echtgenote Nelleke. Peter van Lindonk, mijn inspirator, leermeester en vriend, is overleden.
Mooi stukje Marc. Peter was een inspirator voor ons allen. Altijd een feest om zijn stem te horen (Pééter), hem te ontmoeten. Hij heeft ons geleerd om altijd onze ogen open te houden, om ons altijd te verwonderen over wat er in deze gekke wereld gebeurt. Dat zullen we blijven doen.
BeantwoordenVerwijderen