RTL weet wel wat goed voor ons is

Ik houd van speelfilms. Met mijn zwager ga ik regelmatig naar de imaxzaal van de Pathébioscoop aan de Arenaboulevard, om met perfect beeld en supergeluid te genieten van meestal vooral visueel spectaculaire actiefilms. Die Hard deel 5, Skyfall, Mission Impossible 4, dat werk. Maar ook films met meer diepgang zie ik graag, al heb ik toch iets minder met een vier uur durend meesterwerk over een Chinese boerenfamilie in de dagen van Mao.
Het reguliere tv-aanbod kan me amper bekoren, afgezien van nieuwe afleveringen van Top Gear op BBC2. Ik heb niks met de zoveelste variant op So You Think You Can Be The Next Pop Idol Talent With X-factor On Ice, waarin tweederangs juryleden hun zogenaamd deskundige oordeel geven over dito gelegenheidszangers en dansers. Ik heb het al helemaal niet over wansmakelijke dieptepunten als Barbie's Baby of Herken de homo. Dan liever een film, zelfs als die op de commerciële zenders ieder kwartier onderbroken wordt door een reclameblok van zomaar zes of zeven minuten.
Dit weekend zond RTL5 op prime time de film 127 Hours uit. Ik nam hem op, want het is geen film die ik gezellig met mijn echtgenote kan bekijken. Waar gebeurd, over een vrijgevochten freestyle klimmer die bij een val in een spelonk met zijn arm bekneld wordt onder een rotsblok. Na vijf dagen van pijn, honger, uitdroging en herinnering aan wat hem dierbaar is, kiest hij voor een even gruwelijke als enig mogelijke oplossing om te overleven: hij snijdt zijn eigen onderarm af met behulp van een minuscuul mesje en schaartje van zijn Leatherman Skeletool-achtige zakmes.
Ik heb de film bij het uitkomen in 2011 niet in de bioscoop gezien, maar sommige bezoekers van de première konden de vijf minuten durende amputatiescène niet goed aan. Het is zeker geen prettige scène, maar onmisbaar en waar gebeurd. Onmisbaar, maar niet voor RTL. Die snijden gewoon vijf volle minuten uit de film weg, wegens het 'te grafisch karakter'. Dat is als Titanic vertonen, maar het zinken van dat schip maar niet laten zien. Te grafisch. The Godfather zonder de dubbele moord door Michael in het restaurant. Jaws zonder bijtende haai. Bambi zonder de dood van zijn moeder. Wat overblijft door het amputeren van die sleutelscène is een zwaar verminkte film. De commerciële televisie weet wel wat goed voor je is. Patty Brard in een badpak als een overjarige zeehond op het water laten klappen, Terror Jaap in zijn eigen kots over de grond zien rollen: geen probleem. Maar de sleutelscène hakken we gewoon uit een speelfim die toch als ondertitel heeft 'every second counts'. Kan ons de filmliefhebbers schelen, het gaat om de kijkcijfers. Die film moet aan het begin van de avond, want daarna komt nog een B-film over een psychopate. Dus dan maak je hem gewoon geschikt voor dat vroege tijdstip. Bovendien weer vijf minuten extra tijd voor een reclameblok. Dat die topfilm dan een bizarre en onbegrijpelijke sprong maakt: who cares? Dat RTL5 op Twitter wordt gefileerd: maakt niet uit. Het gaat om geld, niet om kwaliteit. F*ck de kijkertjes. Benieuwd welke andere cruciale stukjes uit films ons in de afgelopen jaren nog meer ontzegd zijn. Ik vertrouw voortaan maar weer op de imaxzaal, of mijn la met DVD's. RTL5 amputeren, daar missen we niks aan.