The Queen's Speech

Het duurde maar twee minuten en vijfenvijftig seconden. De vorstin maakte haar aanstaande abdicatie bekend aan het volk in een speech van welgeteld driehonderddrieënvijftig woorden. In die amper drie minuten zei ze alles wat er gezegd moest worden. Over de concrete aanleiding en hoe ze al jaren nadacht over een passend moment om terug te treden. Over haar echtgenoot; liefde, waardering, rolverdeling en gemis in tien woorden slechts: 'Daarbij was Prins Claus mij vele jaren tot grote steun'. Over de overzeese gebiedsdelen. Over het grote vertrouwen in haar zoon en zijn echtgenote. Dat het tijd werd voor een nieuwe generatie. Niet omdat ze er geen zin meer in heeft op haar vijfenzeventigste, want ze wil graag zichtbaar blijven. Nog iemand voor wie de pensioenleeftijd komt op een zelfgekozen moment. Over de ruimte die haar opvolger krijgt om een eigen invulling te geven aan het koningschap. Over dankbaarheid voor het vertrouwen van het volk.
Twee minuten en vijfenvijftig seconden. Genoeg voor een aantal zenders om vervolgens de hele avond te vullen met terugkijken en vooruitblikken, waarbij iedere beschikbare doctor Clavan uiteraard weer zijn of haar eigenwijze zegje mocht doen. Ik had genoeg aan die ruim driehonderdvijftig woorden. Topwerk van een waardige vorstin en haar speechschrijver. Chapeau.