Vijfje

Het voelde tijdens de verkiezingsnacht hier wellicht anders, maar de presentatie van de iPhone 5 was die dag veel belangrijker voor de wereld dan de zege van Mark Rutte. Het toestel zorgt weer voor miljarden aan inkomsten; bij 's werelds grootste techonderneming zelf, bij toeleveranciers, telecomproviders, webwinkels en producenten van accessoires.
In de weken voor de lancering van de nieuwe generatie iPhone waren eigenlijk alle details al uitgelekt: een iets groter scherm, iets lichter en dunner, anders uitziende achterzijde, kleiner stekkertje voor het opladen. En natuurlijk een weer wat snellere processor. Maar dat was het wel. Enthousiaste Apple adepten hadden - vaak met hulp van eigengemaakte videofilmpjes - in de afgelopen maanden veel wildere voorspellingen gedaan over de kwaliteiten van de iPhone 5. Hij zou helemaal doorzichtig worden, het eigen toetsenbord op een tafel kunnen projecteren om sneller te kunnen typen en ga zo maar door. Dat is allemaal niet gebeurd. Apple heeft gewoon een update van de bestaande telefoon uitgebracht. Netjes, vergelijkbaar met de beste toestellen van de concurrentie, maar niet adembenemend zoals voorheen. De pers is wat teleurgesteld, vindt het nieuwe toestel een beetje saai. En de concurrent, die nog een miljard bij Apple moet aftikken wegens schaamteloos kopieerwerk, plaatst meteen advertenties waarin ze laten zien dat hun telefoon veel meer te bieden heeft. Niet helemaal eerlijk, want ze vergeten voor het gemak de features te noemen die de iPhone wel heeft en hun Galaxy SIII niet. Maar toch. Tot voor kort durfde geen fabrikant de rechtstreekse vergelijking met een iPhone aan. Inmiddels bieden ze evenveel, of meer.
Ik ben een Applefan sinds ik mijn eerste iMac kocht, twaalf jaar terug. Hij was sneller, mooier, innovatiever en stabieler dan de saaie grijze Windows-PC's die de wereld toen domineerden. Apple was cool, geliefd bij ontwerpers en andere creatieve types. Een nichespeler, vooral voor de grafische markt. Het aandeel Apple stond eind 2000 op dertien dollar. Toen kwam de mobiele revolutie en veroverde Apple de wereld met de iPod, iPhone en iPad. Inmiddels staat de koers van het aandeel op bijna zevenhonderd dollar. Als ik voor de aanschafprijs van die eerste iMac aandelen Apple had gekocht, stond er nu een halve ton op mijn rekening. Gemiste kans.
Iedereen houdt inmiddels van de mooi vormgegeven gadgets met een appeltje achterop. Het is de vraag hoe lang dat zo blijft. Apple moet oppassen voor de wet van de remmende voorsprong. Zei daar iemand Nokia? 's Werelds grootste electronicaconcern heeft genoeg kracht en kennis in huis om ons telkens te blijven verbazen. Maar dat vraagt om dezelfde mentaliteit als destijds bij de presentatie van de eerste iPhone. Ik ben nog altijd gek op het merk. Maar mijn eigen iPhone 4S hoeft nog niet te worden ingeruild. Hup Cupertino, waar is de geest van Steve Jobs? Stay hungry. Stay foolish.