Modern Times

Jij bent gek op gadgets, zei goede vriend Dick pas nog tegen me. Ik vond dat wel meevallen, mijn verzameling elektronische hulpmiddelen voor alledag is heus niet uitzonderlijk. Ik heb immers geen iPhone en maar één iPad en geen vijf, zoals ik kort geleden een relatie hoorde vertellen. Maar als je een paar dagen in een Belgisch vakantiehuis gaat verblijven met de schoonfamilie, dan moet je nederig bekennen dat er toch een grond van waarheid in die opmerking schuilt.
Op de avond voor vertrek verzamel ik de noodzakelijke apparaten voor de reis op twee stoelen in de huiskamer. Mijn MacBook, natuurlijk - met oplader en draadloze muis. De iPad, 'voor de spelletjes van de kids', met oplader. Twee iPods, een extra oplader, de kleine JBL-speaker, twee headsetjes (negen euro voor vier stuks, net geleverd via MiniintheBox), twee Nintendo spelcomputers met opladers, de Nintendo Wii inclusief spellen, twee controllers met racestuur en het Wii-fitbord - op speciaal verzoek van de schoonfamilie. Een mapje vol nog altijd af te kijken DVD's; zwager neemt een beamer mee, afspelen kan met de spelers die achterin de auto worden gemonteerd, of via de laptops die worden meegenomen. Een Canon spiegelreflexcamera met extra accu en lader. Een Kodak HD-videocamera, met lader. De TomTom met lader en autosnoer, want tegenwoordig al binnen een half uur leeg. Een verrekijker (zonder lader!), oplaadbare batterijen en nog een doosje gewone AA- en AAA-batterijen. Een BlackBerry met lader, de Samsung smartphone van mijn lief met lader.
Mijn kleding en toiletspullen in een tas gooien kost maar een paar minuten, maar de onmisbare hardware, daarmee ben je wel een avond zoet en het kost inmiddels ongeveer een tas extra. Vriend Dick heeft gelijk.