Dag Jaap

Jaap Krom was een collega van me, toen ik voor het eerst bij het NIVRA in Amsterdam werkte, inmiddels alweer een kwart eeuw geleden. Hij was een enthousiaste, veelvuldig publicerende accountant en altijd bezig met de techniek van zijn vak.
Nadat ik vervolgens vier jaar bij een fotoagentschap had gewerkt, kwam Jaap me halen om hem als publicist bij te staan bij zijn nieuwe werkgever Deloitte. Nog voor ik officieel in dienst was, moest ik voor hem een kant en klaar relatiemagazine produceren, samen met een freelance vormgever. Later bleek dat magazine een hulpmiddel in een machtstrijd tussen twee afdelingen; die van Jaap en de communicatie-afdeling. Gelukkig pakte het uiteindelijk goed uit, ik schoof door naar Communicatie en werkte tien jaar met veel plezier bij Deloitte.
Jaap was een aardige, intelligente chaoot met een katholieke achtergrond. Ik was bij zijn huwelijk en bij de doop van twee van zijn drie kinderen, waar ik ook voor hem heb gefilmd.
Bijna dagelijks overkwamen Jaap kleinere en grotere rampen; zoveel dat we er bij zijn latere afscheid makkelijk een speciaal nummer van zijn eigen vakpublicatie mee konden vullen. Hij reed bij het werk weg met zijn polstas met alle persoonlijke zaken nog op het dak. Hij vergat al zijn reisdocumenten achterin een taxi in Londen en was volstrekt niet verbaasd dat hij ze nog dezelfde avond terugkreeg ook. Hij vertrok - veel te laat zoals altijd - naar een vergadering in Bergambacht en belde drie kwartier later zijn secretaresse op waar in Bergschenhoek dat hotel toch was. Zulke dingen.
Een opmerkelijke persoonlijke ervaring had met een reis naar Curacao te maken, waar Jaap een cursus moest geven. Zijn gezin ging mee. Powerpoint bestond nog niet, voor een presentatie nam je overheadsheets mee. Die moesten in kleur afgewerkt worden en kwamen natuurlijk veel te laat. Dus liet ik ze bloedsnel uitprinten via een bureautje in Maarssenbroek, trok ze daar zowat uit de printer, gooide ze in mijn auto en joeg naar het huis van Jaap in Den Haag, vanwaar hij ze zou meenemen naar Schiphol. In mijn rode lease-Golfje van toen stopte ik voor zijn huis, waar het hele gezin van Jaap op de stoep gereed stond, met tassen en koffers erbij. 'Daar is de taxi', zei Jaap met een grijns tegen mij, waarna ik hem en zijn gezin (vijf in getal) met dat kleine autootje naar Schiphol kon rijden. Bij het afscheid nemen kon ik hem nog net zijn overheadsheets in handen geven, anders had hij ze alsnog achtergelaten.
Dat was Jaap in zijn beste jaren. Hij bouwde een goede vaktechnische afdeling op en liet die inrichten met meubilair dat geen van de partners van Deloitte had, zo mooi. Kersenhout, ingebouwde koelkast. Niemand snapte hoe dat kon, maar Jaap deed het gewoon.
Na zijn vertrek bij Deloitte vroeg hij me nog een keer mee naar zijn volgende werkgever, maar ik heb nee gezegd. Dat bleek achteraf de juiste keus. Jaap was er zelf ook weer snel weg. Ons contact werd minder en bleef de laatste tien jaar beperkt tot een jaarlijkse kerstkaart.

Begin deze week kreeg ik een andere kaart, waarin zijn overlijden werd meegedeeld. 57 jaar, veel te vroeg. Vandaag ben ik bij zijn uitvaart geweest, in Scheveningen. Ik moet nog altijd wennen aan de veelheid aan gebruiken in de katholieke kerk, ook bij een uitvaartdienst. Kaarsen, gewaden, wierook, wijwater, veel ceremonieel rondom het altaar. Maar ik wilde er zijn, net als bij zijn laatste rustplaats, aan de Kerkhoflaan in Den Haag, ondanks de stekende herinnering aan het afscheid van mijn eigen broertje, nog maar vier maanden terug.
Jaap's zachtaardige echtgenote bleek in die laatste tien jaar amper veranderd. Ik heb haar gezegd dat ik dierbare herinneringen aan Jaap koester. Daar was geen woord van gelogen. Dag Jaap.