Tweet tweet

Accountants zijn niet per definitief grijs en stoffig. Ik werk er al lang genoeg voor om recht van spreken te hebben. Er is veel te doen over het vak, gelet op de negatieve publiciteit die er momenteel als een perfect storm overheen trekt. De DNB, de AFM, de politiek, de Europese Commissie: allemaal oordelen ze scherp over het accountantsberoep en verwachten ze meer dan de huidige spelregels voorschrijven.
Als beroepsorganisatie doen we ons best om de positie van het beroep te verduidelijken en namens de hele achterban te spreken, maar dat blijkt soms lastig genoeg. Dus roert de jongere generatie zich, bezorgd als ze zijn over het vak dat ze nog lang willen beoefenen. Ik vind dat mooi, want die onrust komt voort uit passie en liefde voor het beroep. Via twitter wisselen ze hun ideeën uit en spreken ze af voor een 'tweetup'; elkaar echt in de ogen kijken is immers nog altijd mooier dan twitteren.
Ik reis voor zo'n tweetup-sessie af naar Hoevelaken. Digitaal heeft zich een jonge 'hippe stadsaccountant zonder Audi' bij mij gemeld als passagier. Het blijkt een gezellige vrouwelijke accountancystudent, die de eindstreep van haar studie ziet naderen. Ze leidt een druk bestaan als intern accountant van een verzekeringsorganisatie. Veel in vliegtuigen naar verre bestemmingen, waarbij tussendoor ook nog een buitenlands vriendje een plaatsje moet krijgen. Afspreken in Moskou, dat werk.
Met haar op de passagierstoel duwt de kleine Spider zich op vrijdagmiddag in de file over de A1 langzaam richting Hoevelaken. Bij aankomst in de regen staan we eerst voor het verkeerde pand, want gastheer Twinfield is net verhuisd, maar het grote neonlogo staat een paar panden verder nog enthousiast te branden.
Op de juiste locatie treffen we zo'n vijftig energieke accountants, veelal gestoken in kleurige shirts met kekke kragen, gecombineerd met spijkerbroek en jasje. Stropdassen zijn vrijwel afwezig. Dit is niet de grijze pakken-generatie van saaie dorknopers, deze mensen staan in de wereld van vandaag. De bijeenkomst heeft dan ook een hoog iPad-gehalte, overal worden de fraaie schermpjes rondgedragen. De minder gelukkigen bedienen zich van smartphones om onderlinge berichten uit te wisselen. Bij het voorstelrondje is ook de twitternaam van belang.
De groep discussieert met enthousiasme en passie over het vak, maar constateert halverwege dat alleen een wensenlijstje richting het zittende NBA-bestuur niet de oplossing is. De eerder besproken hervormingsagenda vraagt om een langere adem. Met drie kernpunten en een suggestie voor een centrale missie gaan de 'new kids on the blog' uiteindelijk weer uiteen. Ik zet mijn passagier na een veel vlottere thuisreis af bij station RAI en stuur de Spider daarna richting Breukelen. Veel regen onderweg en ik ben dringend toe aan nieuwe banden, merk ik.
Het hele weekend is vervolgens vergeven van de onderlinge tweets, om relevante blogs en ervaringen uit te wisselen. Wie nu nog niet de meerwaarde van social media erkent, heeft te lang onder een steen gezeten. Leuk om aan mee te doen, die creatieve chaos van vernieuwers in het vak.