Daar gaat ze

Kleine kinderen worden groot. Merle is inmiddels ruim twee jaar en sinds vorige week mag ze twee ochtenden in de week naar de peuterspeelzaal, die gevestigd is in de basisschool waar Tamar ook naar toe gaat. Mirjam had vorige week vrij en heeft haar de eerste twee keer weggebracht, maar vandaag was het mijn beurt. Ik weet al dat ze het leuk vindt, dus echt zorgen over een moeilijk afscheid maak ik me niet. Maar toch is het een beetje spannend.
Na het naar de klas brengen van haar zus lopen we naar de ruimte van de peuterspeelzaal. Jasje uit, tasje mee, laatje opzoeken waar haar fotootje op prijkt. Pakje drinken erin, luiertje en doekjes.
Voor mij uit drentelt ze meteen naar de speeltafel achterin, waar een klein blond vriendje al zit te puzzelen. Merle vlijt zich op haar stoeltje, pakt een puzzel en buigt zich over de stukjes. 'Dag lieverd, papa gaat nu, maar komt je straks weer halen', zeg ik nog voorzichtig. 'Doeg' mompelt ze alleen maar, zonder nog om te kijken of een kus te vragen. Onverstoorbaar puzzelt ze verder.
Ik loop naar buiten, langs het raam. Daar zit ze, naast de leidster van de peuterklas. Het blonde hoofdje geconcentreerd gebogen over haar puzzelwerk. Ik ben nu al vergeten. Fase 1 van het grote loslaten is begonnen, ook al voor haar.