Sunset

Het partyseizoen is over. Alleen de grote billboards met namen van dj’s als Martin Garrix, Afrojack en Armin van Buuren herinneren nog aan de recente end-of-season-weken van de grote clubs. In ons hotel hangen vooral getatoeëerde Britse huisvaders aan de bar; hun oranje all-inclusive bandjes maken onbeperkte inname van bier en andere alcoholische geneugten mogelijk. Ze vermaken zich met potjes darts, luchtbuks- en boogschieten, georganiseerd door het animatieteam. ‘s Avonds doet een coverbandje zijn best de hotelgasten te vermaken met imitaties van de Four Tops.

Maar het weer is half oktober nog heerlijk, afgezien van een enkele wolk en één ochtend Pluvius. Het hotel is aangenaam, het eten in buffetvorm prima, het kamermeisje verzorgt onze verblijfplaats op haar best en zingt nog bovendien. Ibiza in oktober is relaxed en vriendelijk. De overjarige hippies verzamelen zich op woensdag in hun kraampjes op de markt in Punta Arabi, waar een inmiddels wat beverige mevrouw niet al te beste henna tattoos tekent op de armen van mijn jongste dochters. Gelukkig wassen die er binnen tien dagen wel weer af.

Op donderdagavond beleef ik mijn geluksmomentje op het terras van Café del Mar in San Antonio. Boven een rondje dure drankjes zien we de zon feloranje wegzinken achter de horizon. Als de allerlaatste zonnestralen verdwijnen aan de einder klinkt applaus vanuit de rijen toegestroomd publiek. “How I wish you were here”, klinkt Pink Floyd uit de luidsprekers.  Mijn kinderen en mijn echtgenote zitten aan mijn zij om van het schouwspel te genieten. De natuur biedt ons onbetaalbaar vermaak. En de volgende dag komt de zon gewoon weer op. 

Die volgende dag lees ik in één middag aan het zwembad eindelijk het veelgeroemde boekje van Mitch Albom ‘Mijn dinsdagen met Morrie’, over een voormalig student die in een aantal weken afscheid neemt van zijn aan ALS stervende vroegere sociologiedocent. Een eigenzinnige man die leraar blijft tot de laatste dag, college gevend over het leven zelf. Met tranen in mijn ogen haal ik de laatste bladzij. Wat het leven ook nog brengt, dat feestje van moeder natuur de dag ervoor, dat neemt niemand mij meer af.