Waggie

Vanuit het keukenraam van onze doorzonwoning zie ik hem staan, in helder wit met zwart, hoog op zijn grote, stoere wielen. De zijkanten en de randen van de wielkasten zijn beschermd met zwarte kunststof. Op het dak staan zwarte draagrelings, bedoeld om surfplanken of mountainbikes mee te vervoeren. De half in zwart uitgevoerde pronte bumpers zijn extra versterkt met lichtgrijze urban stootranden, om je makkelijker een weg door de stadsjungle te kunnen banen. Achter het stuur kijk je uit over een brede, geribbelde neus en zit je hoog verheven boven je mede-weggebruikers. Alsof je met een witte Jeep op pad bent als onderdeel van een VN-missie in een ver conflictgebied. De naam van ons nieuwe familievervoer verwijst niet zomaar naar een nomadenstam uit Iran.

Moderne huisvaders verplaatsen zich in automobielen die zich bedienen van aanduidingen als Sports Utility Vehicle of 'crossover'. Pronte voertuigen die hinten op een avontuurlijk leven, vol fysieke uitdaging en verkenning van gebieden where no man has gone before, ver weg van onze vaderlandse rubberentegelmaatschappij. De MPV, het busjesachtige familietransport van weleer dat stond voor ruim en praktisch, komt alleen nog voorrijden bij de gereformeerde kerk. Hij is ingeruild voor een vervoermiddel dat de kantoorklerk van nu weer het gevoel moet geven man te zijn. Niet alleen een brave chauffeur van zijn broedsel, maar een coole gast wiens leven alleen tijdens kantooruren is gevuld met laptops, spreadsheets en scrum meetings. Daarna is het tijd voor brandingsurfen, paragliden of kanovaren. Daarom kies je anno nu niet langer voor een Renault Grand Scenic, maar voor een Toyota C-HR.

De realiteit is dat onze witte Qashqai, door Nissan tien jaar terug gelanceerd als grondlegger van de huidige generatie crossovers, ook gewoon 's ochtends en 's avonds aanschuift in de file op de A2 tussen Utrecht en Amsterdam, of geparkeerd staat bij een basisschool in een braaf klein dorpje. Dat de steile oprit van de parkeergarage waarschijnlijk zijn spannendste te nemen hindernis wordt. En dat de achterbank niet bestemd is voor een surfoutfit, maar voor het vervoer van twee dochters die net als voorheen hun koekkruimels over de zetels uitstrooien. Maar toch, het voelt anders bij het instappen. De oude trouwe zwarte Peugeot, met desnoods plek voor zeven of een berg bagage, die ons twaalf jaar lang door Europa bracht, is voor een appel en een ei ingewisseld voor een avontuurlijk statement op achttien inch wielen. Op naar de urban jungle!