Praying for time

2016 zit er op, eindelijk. Precies op eerste kerstdag verruilt ook de zanger van Last Christmas nog even het tijdelijke voor het eeuwige. Grootheden als David Bowie, Prince en Leonard Cohen gingen hem dit jaar voor. Het aantal overleden beroemdheden was zo groot dat ik er maar een paar kon uitkiezen voor de jaarlijkse fotopresentatie bij de kerstlunch van mijn werkgever. Een klusje dat gedurende het jaar vraagt om regelmatige beeldresearch; even terug naar mijn jonge jaren als bureauleider van een klein fotoagentschap. Leuk om te doen, dat graven naar de beste nieuwsfoto's op internet.

De selectie van beelden van belangrijke gebeurtenissen voor boven een feestelijke kerstlunch vraagt om voorzichtigheid, 'cause we're eating, after all. Dan kun je niet alles laten zien van de verschrikkingen die dit jaar langskwamen: Aleppo, Mosul, aanslagen in Brussel, Istanbul, Orlando, Nice en vlak voor kerst nog Berlijn. En er was meer. De opeens zichtbare klimaatverandering. Opkomend populisme, de brexit, de verkiezing van Trump, de snel verhardende samenleving. Gelukkig was kleine Tijn er nog, al zat die presentatie toen al in elkaar.

In de persoonlijke sfeer was het voor alles het jaar waarin ik afscheid nam van allebei mijn ouders. Snel, onverwacht, heftig en droevig. Ik troost me met de gedachte dat ze na 62 jaar huwelijk niet meer zonder elkaar konden en nu weer samen zijn, op een plek waar alles goed is. 

Op de eerste dag van mijn nieuwe functie begroef ik mijn vader. In de tweede helft van het jaar was er het grote verdriet van en met mijn gewaardeerde, trouwe eindredactrice, die haar jongere zus en vlak daarna haar vader verloor. Er waren gezondheidsproblemen bij diverse vrienden en kennissen; het zal wel de leeftijd zijn, die met gebreken komt. Maar toch. Je beseft dat je alweer 55 bent.

George Michael valt tussen wal en schip, hij mist de meeste jaaroverzichten, ook die plaatjesverzameling van mij. Maar er kon nog wel een kaarsje bij, na zo'n moeizaam jaar. Op naar 2017, in de hoop dat ons weer wat betere tijd wordt gegund.

It's hard to love there's so much to hate

Hanging on to hope when there is no hope to speak of

And the wounded skies above say it's much too late
So maybe we should all be praying for time