Muisridders

De NRC bericht over een ICT-consultant die door minister Opstelten twee jaar lang werd ingehuurd van adviesbureau BoerCroon, om automatiseringsperikelen bij de politie op te lossen. Daarvoor stuurde BoerCroon maandelijks een bonnetje van drieënzestigduizendvijfhonderd euro. Daarbij kwamen nog de kosten voor de blijkbaar onmisbare auto met chauffeur, om het ICT-mannetje in stijl naar zijn werkplek te vervoeren: nog eens driehonderdvierentachtigduizend euro. In totaal zo'n één komma zeven miljoen euro, van uw en mijn belastingcenten. Moest kunnen vond opa Ivo, want de omvang van de automatiseringsproblemen was zodanig dat alle spelregels maar even moesten worden genegeerd. Heeft dat blijkbaar door God gezonden ICT-mannetje alle computerproblemen weten op te lossen voor de Nationale Politie? Natuurlijk niet. En BoerCroon ging ondanks dit soort bonnetjes toch naar de gallemiezen. 

Opnieuw verbaas ik me over een werkwijze die de ICT-sector blijkbaar normaal vindt, maar waar je volgens mij in geen enkele andere branche mee wegkomt. Als je een auto koopt voor vijftig mille, met leren stoelen, navigatie, een schuifdak en een levertijd van vier maanden, dan staat die auto na vier maanden bij de dealer met al die opties erop. En hij kost nog steeds vijftig mille. 

In de ICT verkopen ze je via een ronkende offerte breed lachend een ERP-project voor een half miljoen, dat na een jaar zal worden opgeleverd. Fotootje maken bij de contractondertekening: het is feest, al uw antieke ICT-systemen worden ingeruild voor een totaalsysteem tjokvol prachtige managementinformatie. Iedereen blij. Maar drie jaar en anderhalf miljoen euro verder werkt de boel nog altijd voor geen meter. En iedereen lijkt dat normaal te vinden. Ieder probleem onderweg resulteert in nog meer vergaderingen met strakgepakte muisridders, die voor komen glijden in donkere leasebakken. De schuld ligt steevast bij de opdrachtgever, want die wil dat problemen worden opgelost en dat vraagt meerwerk. Oh, u wilt ook nog dat het werkt? Dat hadden we natuurlijk niet voorzien in die ronkende offerte. 

Inmiddels heb ik - gelukkig vanaf de zijlijn - enkele ERP-implementaties meegemaakt. Steevast te laat, te duur, niet waargemaakt wat was beloofd. Implementatie van nieuwe websites idem dito: glanzende aanbieding, rijk CV met prachtige namen van eerdere opdrachtgevers. Maar opleveren op de geplande datum ho maar. Planningen lopen in de soep, medewerkers raken gefrustreerd. Maar ja, de ICT-boer heeft de kennis in huis en doet of je gek bent. Belangrijkste doel: eenmaal binnen is Nooit Meer Buiten. Niet klagen, zo werkt dat nu eenmaal. Het wordt wat duurder, het duurt wat langer, het kan wat minder. Tweehonderd miljoen euro in een mislukt ICT-project bij de Belastingdienst, waar op zeker moment niemand nog de stekker uit durft te trekken, want te ver heen. Van onze belastingcenten. Ach, wat geeft het. Moet kunnen. Automatiseerders zijn de slechte tweedehandsautoverkopers van nu.