Tot in de hemel

Het RTL Ontbijtnieuws bericht over een megaclaim tegen een groot accountantskantoor, ingediend door obligatiehouders van een al twintig jaar geleden gesloten vrachtwagenfabriek. Het item duurt hooguit dertig seconden. Ik zie beelden van fabrieksarbeiders die vrachtwagens in elkaar schroeven en daarna het enige beeld dat het RTL Nieuws zo gauw kon vinden van het accountantskantoor: een glazen gevel, van onderaf zo gefilmd dat het kantoor tot in de hemel lijkt te reiken. 
Het FD schrijft in dezelfde week over een Amerikaanse zakenbank. De foto erbij: grote glazen kantoren van onderaf gefotografeerd, die tot in de hemel reiken. Ik heb daarna een paar dagen de visualisering van berichten over banken, verzekeraars, consultants en accountantskantoren vergeleken en het is overal hetzelfde. Het enige beeld dat de lezers en kijkers krijgen van zulke organisaties zijn grote glazen gevels. Onneembare vestingen waarbinnen onzichtbare en dus vast onoorbare zaken plaatsvinden. Als er al eens een interview met een topman wordt gepubliceerd, dan wordt de grote baas steevast gefotografeerd in een ruimte die oogt als een balzaal, gelegen op de hoogste etage, met ramen die uitzicht geven op het gepeupel diep beneden op de begane grond. Als ik ergens een claim zou indienen was het ook daar. Je moet het halen waar het zit.
Ooit werkte ik zelf bij een groot internationaal accountantskantoor en maakte daarvoor een korte corporate video. Vol met beelden van accountants en adviseurs aan het werk: in vergadering, achter computers of bezig met het opnemen van voorraden in magazijnen. Toen het filmpje klaar was stuurde ik exemplaren ervan naar televisierubrieken, zodat ze wat beeld van de organisatie hadden. Toen we korte tijd later in het nieuws kwamen zag ik vrijwel de hele corporate video terug tijdens het journaal. Media hebben beeld nodig en als je 's nachts een bericht in elkaar moet timmeren om bij het ontbijtjournaal een primeurtje te hebben, pak je wat er op de plank ligt.
Misschien moet corporate Nederland iets meer laten zien van wat er eigenlijk allemaal achter die glazen gevels wordt gedaan. Misschien moeten topmannen eisen dat ze in het lulligste vergaderkamertje op de begane grond worden gefotografeerd voor een interview. Misschien moeten adviseurs en bankiers anno nu niet meer kiezen voor het grootste pand langs de snelweg, maar een iets lager kantoor drie rijen naar achteren, met alleen een metalen bordje bij de ingang, in plaats van grote neonletters op het dak. Als het stormt moet je zorgen dat je niet vol in de wind gaat staan.