Winterdepressie

Het is amper half december en we hebben er al een behoorlijke wintertijd opzitten. Sneeuwval, gladheid, elke dag de auto schoonkrabben, blauwbekken op de fiets bij het naar school brengen van de kids. Hebben de pogingen van de mensheid om de aardbol kaal te vreten en te verpesten inmiddels echt effect, of krijgen we een nieuwe mini-ijstijd zoals dat een paar honderd jaar geleden ook al het geval was? Ik weet het niet en alle geleerden zijn het toch met elkaar oneens (afhankelijk van hun sponsors), maar zeker is dat ons klimaat meer pieken en dalen kent dan vroeger. Ik ben in ieder geval al zo ongeveer klaar met deze winter. Maar hij moet officieel nog beginnen.
Zeker is ook dat het donkere dagen zijn, in alle opzichten. Gezien de mentale gesteldheid had een zonnig seizoen welkom geweest, maar nu verdwijn ik 's ochtends als een dief in de nacht richting werkgever en kom in het duister weer thuis, als was ik een mol. De schaarse uren met daglicht gaan grotendeels aan me voorbij, gezeten als ik ben aan een bureau in een kantoorgebouw aan de Amsterdamse Zuidas. Dat helpt niet.
Ik ben de enige niet die last heeft van een teneergeslagen gevoel. Oudste dochter Rebecca zit even niet lekker in haar velletje, al praat ze er liever niet zo over. Sjoukje probeert het gemis van Jort te verdringen met allerhande praktische opruimwerkzaamheden in huis. En mijn ouders omringen zich meer en meer met zaken die de herinnering aan hun jongste zoon levend moeten houden.
Het besef van het verliezen van mijn broertje maakt dat ik me vermoeid voel en lusteloos. Ik hoop dat dat gauw iets beter zal worden. Eerst maar de feestdagen uitzitten, dit jaar natuurlijk met gemengde gevoelens. We hebben toch een kerstboompje gehaald en het huis wat versierd, want er lopen ook nog een paar kleine kinderen rond die amper weet hebben van mijn verdriet. Maar erg uitbundig maken we het niet.
Winterdepressie, normaal heb ik er geen last van. Nu wel. Maar ik ben gelukkig in goed gezelschap. Zelfs een fraaie vrouwelijke collega, gezegend met een glimlach die normaal alleen al goed is voor een stijging van de gevoelstemperatuur, liet zich vandaag ontvallen dat ze wat somber wordt van die donkere winterdagen. Niet zo raar, als je uit Portugal komt. Warmbloedig karakter. Daar weet ik alles van...