Oogapple

We hebben de kerst achter de rug. Een verplicht nummer met gepaste tegenzin dit jaar. Ik heb geen kerstkaarten gestuurd, kon me er niet toe brengen om iedereen een vrolijk kerstfeest te wensen. We kijken liever vooruit naar een hopelijk beter 2011. Toch viel het uiteindelijk mee. Eerste kerstdag met Mirjam's familie; druk maar gezellig met wat inspanningen vooraf in de keuken om knappe amuses op tafel te krijgen. Tweede kerstdag met Sjoukje en mijn ouders. Veel praten over Jort en ondertussen een redelijk bescheiden maal. Met na afloop een stevige whisky - voor mij en pa dan - om de pijn wat te verzachten.

Maar goed, we stomen op naar een nieuw jaar, waarin ik hoop op wat nieuwe inspiratie en energie, want dat kan ik wel gebruiken. Deze week wat tijd voor het gezin en hopelijk nog gelegenheid om een flinke administratieve achterstand weg te werken.
Vandaag naar de Amsterdam Arena gegaan: Tamar en Mirjam naar een bioscoopfilm in 3D, dat gaf mij de kans om met Merle in de buggy een dik uurtje rond te struinen in de MediaMarkt. Sinds ik mezelf als ouder een keer terugvond in de Arenabios, al kijkend naar Spongebob The Movie, kies ik er soms voor de bioscoopzaal te laten voor wat hij is, al houd ik nog zo van films. Dit keer voor mij dus ook liever gadgets kijken en vooral trek krijgen in een Apple MacBook in het elektronicawarenhuis aan de overkant. Vanaf januari wil ik me wat serieuzer storten op het vrije schrijfwerk, daarbij past een computer voor creatieven. Deze blog, het kinderboek dat nog altijd in de pen zit, de inspirerende copyklussen samen met vriend Dick, de redactie van ons clubblaadje Spiderama: genoeg te doen naast de dagtaak. En toegegeven, ik wil gewoon graag weer een Mac.
 
Het is lekker druk in de MediaMarkt tussen de feestdagen. Nederland heeft wel wat te besteden; nog wel. Benieuwd hoe lang dat zo blijft, want volgens sommige economen wordt het in de toekomst niet meer wat het was; in ons land niet en in Europa niet. Een volgende generatie zal alle zeilen moeten bijzetten om op het zelfde niveau uit te komen als hun ouders, aldus een recent verhaal in Elsevier. Het was verontrustend om te lezen.
Kinderen netjes grootbrengen is moeilijk genoeg, dat merk ik bij het groter worden van mijn oudste dochters. Maar de maatschappij waarin ze terecht komen is een vraag op zich. Die wordt er niet fraaier op in de komende jaren, ben ik bang.
Gelukkig is mijn kleine oogappeltje Merle zich nog nergens van bewust. Temidden van al het MediaMarkt-elektronicageweld kan ze zich gewoon overgeven aan een klein slaapje.