Op slot

Mijn laatste blog is al de nodige dagen geleden. Ik heb niks geschreven over een familieweekend in Duitsland (nou ja, tien kilometer over de grens bij Oldenzaal), hoe prima dat ook was. Niets over de glibberige laatste kilometers van de terugreis op zondagavond, of het geglibber naar school de maandagochtend erna. Ik zat even op slot, het bloggen wilde niet lukken. De privé mailbox liep vol met zaken die ik nog moest bekijken, maar 's avonds had ik geen energie.
Nog steeds heb ik bij de meeste dingen het gevoel dat het belang ervan ondergeschikt is aan het verdriet dat ik voel over het verlies van Jort. Dus zijn er maar weinig zaken waar ik enthousiast van wordt. Op kosten van de baas krijg ik vanaf vandaag elke ochtend de beste krant van Nederland op de deurmat, voor het (in deze digitale tijd belachelijk hoge) bedrag van € 450 per jaar. Handig, maar is het echt belangrijk? Wikileaks dat de grenzen van de persvrijheid verkent, toch niet onbeduidend voor het werk dat ik doe: ik volg het maar half. Ik moet me dubbel concentreren om een goede presentatie te maken voor mijn voorzitter, of een originele tekst voor de uitnodiging voor onze nieuwjaarsreceptie.
Nog een paar dagen, dan zitten de echt belangrijke werkzaken voor dit jaar er gelukkig op. Maar goed ook, dat geeft wat ruimte om mijn hoofd een beetje op te ruimen. Of blog ik onbewust minder, omdat ik nog niet wil dat het bericht over het overlijden van Jort van mijn eerste pagina af valt? Daarvoor voelt het nog veel te vers.