Broodje cultuur

Net als vorig jaar doen we bij de werkgever iets aan de landelijke gedichtendag. Een broodje cultuur, even tijdens de lunch ruimte voor de dichtkunst. Ik moet bekennen dat ik daar de rest van het jaar eigenlijk geen tijd voor maak, net zo min als voor het lezen van behoorlijke literatuur trouwens; helaas, maar een dag heeft maar zoveel uur. Toch lees ik tijdens de cultureel correcte lunch drie gedichten voor, want het is leuk om er weer even aan te ruiken. Voor een zaal bekende collega's voelt dat iets spannender dan voor een groep onbekenden, zoals ik regelmatig ervaar met het dagvoorzitterschap van de maandelijkse diplomauitreiking. Daarom ook maar niet het eigen stukje rijmelarij voorgedragen dat ik voor de gelegenheid had gemaakt, ingegeven door de dagelijkse stroom leasevoertuigen die 's ochtends en 's avonds langs ons pand naar en van de kantoren aan de Zuidas trekt. Het is recessietijd, hoe zal het ze straks vergaan?

2012
Grauw de deken van januari
Lege kantoren van beton en glas
Storm snijdt kil door het Armanipak
Nog ronkt zijn Audi in de stroom van auto's
Rode lichten in de schemer, op naar huis
Tophypotheek vol schone schijn

Resultaten uit een rijk verleden
Geven niet langer zekerheid
Rood zijn de cijfers op de borden
Lege agenda, vol de te betalen map
Onafwendbaar straks het mes
Nieuw failliet heet liever zzp.