Het Nieuwe Rijden

Ik ben een liefhebber van automobielen, bij voorkeur van Italiaanse of Engelse makelij; auto's met stijl en passie. Autobladen liggen thuis onder handbereik, Top Gear is verplichte kost op tv en via Autoblog ga ik graag op in filmpjes over de nieuwste Ferrari of een grommende Aston Martin.
In de ogen van de echte petrolhead is een ronkende verbrandingsmotor, liefst met acht of twaalf cilinders, de enige ware keuze. Diesel is voor vrachtwagens, hybride aandrijving is voor bomen knuffelende softies en elektrisch rijden is leuk voor een scootmobiel.
Eerlijk is eerlijk, ook ik dacht er zo over. Maar een mens moet open staan voor nieuwe ontwikkelingen. Deze week kreeg onze familie-MPV zijn winterbanden bij de Amsterdamse Nissan garage waar mijn zwager werkt. In plaats van op de bandenwissel te moeten wachten leent hij ons een paar uur zijn huidige vervoermiddel: een elektrische Nissan Leaf. In de straten rondom het kantoor van mijn werkgever zie ik ze steeds vaker rijden, want een innovatief Amsterdams taxibedrijf heeft bewust gekozen voor de voordelen van elektrische aandrijving: geen uitstoot, fiscaal uitermate gunstig, spotgoedkoop opladen en vrij parkeren bij één van de snel in aantal groeiende laadpalen. Voor stadsritten is de nog relatief beperkte actieradius geen bezwaar, tussendoor laadt de auto immers regelmatig op.

De Leaf is in grote lijnen een gewone familie-hatchback, maar achter het stuur is het even wennen. Het dashboard licht op als een kerstboom. Sterker nog, die kerstboom is links bovenaan zichtbaar, als indicator voor duurzaam rijden. Het accuverbruik wordt tot in detail weergegeven via de instrumenten. Een fors digitaal cijfer houdt de bestuurder op de hoogte van het aantal kilometers dat nog kan worden afgelegd. Dat cijfer varieert razendsnel, afhankelijk van steviger of rustiger rijden, gebruik van de ecostand van de automaat, het wel of niet inschakelen van de airco en andere stroomgebruikers. Wie rustig en bewust rijdt komt ruim honderdvijftig kilometer ver met de Leaf. Niet genoeg voor een rechtstreekse trip naar Maastricht, maar meestal zat voor dagelijks gebruik. En wie onderweg een snellaadstation aandoet, even tijd neemt voor een kop koffie en daarna weer verder reist, kan Maastricht gewoon als bestemming kiezen. Ondertussen is de auto snel genoeg om mee te komen met het verkeer en zit hij vol digitale grappen die het tot een vermakelijk vervoermiddel anno nu maken. Achteruitrij-camera, navigatie en een innovatief informatiesysteem dat laat zien waar laadpunten te vinden zijn en vertelt hoe zuinig je als bestuurder hebt gereden ten opzichte van andere Leaf-gebruikers. Echt gaaf wordt het als je de Carwings-app van de Leaf op je smartphone installeert. Daarmee is ook het verbruik af te lezen. Maar dat niet alleen. Op een koude winterdag, terwijl zijn buren buiten de ramen van hun auto's ijsvrij moeten krabben, schakelt mijn zwager via zijn iPhone gewoon alvast de verwarming van de Leaf in. Even later rijdt hij weg in een ontdooide auto.
Ik ga nog altijd voor die opwindende grom van een achtcilinder. Maar volkomen geluidloos wegrijden in de auto van de toekomst, dat heeft ook wel wat. Elektrisch rijden is niet langer voorbehouden aan een scootmobiel.