Duizend mijlen

Achterop mijn zwarte Alfa Romeo 916 Spider prijkt, direct naast het nummerbord, een piepklein rood met wit stickertje. 'Mille Miglia', staat er op. Dat stickertje verwijst naar het mooiste automobielevenement van het jaar: de duizend mijlen race die jaarlijks rond Hemelvaart wordt verreden van Brescia naar Rome en weer terug. Alleen auto's uit de periode 1927-1957 mogen er aan meedoen; de periode waarin de oorspronkelijke Mille Miglia race 24 keer werd georganiseerd.
Het startgeld is anno nu aanzienlijk, de ballotage streng en deelname voorbehouden aan welgestelde autoliefhebbers, prinsen en een enkele autominnende premier. Maar de belangstelling van het publiek bij de start in het schilderachtige Noord-Italiaanse stadje Brescia is ieder jaar enorm en ook langs de route verzamelen zich duizenden autofans. Ooit hoop ik daar tussen te staan en zelf de sfeer te mogen proeven. Tot nu toe is dat er niet van gekomen. Het stickertje achterop de zwarte 916 symboliseert mijn ambitie om daar eens verandering in te brengen.
Klein of niet, vandaag bleek het opvallend genoeg voor een korte, maar leuke ontmoeting langs de A2. Op weg naar huis na de werkweek, het dak van de Spider open, ontmoet ik een prachtige, zeegroene Aston Martin DB2 uit 1953. Nederlands kenteken, links stuur, een zeldzaamheid. Een icoon temidden van het leger aan uniforme woonwerkvoertuigen. Ik steek mijn duim op bij het inhalen, dat doen autoliefhebbers onder elkaar soms; ik wel in ieder geval. De chauffeur lacht, sluit achter mij aan en haalt me opnieuw in. Langzaam genoeg voor een haastig fotootje met de smartphone tijdens het rijden. De flank van de DB2 is opgesierd met de namen van de bestuurders, langs het dak lees ik een reclameuiting van een prachtig Zwitsers horlogemerk. Een auto die gebruikt wordt voor klassieker evenementen dus. Net als ik neemt hij de afrit Breukelen en gebaart me te stoppen. We stappen uit en hij stelt zich voor als mede-eigenaar van een erkend, ingetogen handelshuis in klassieke automobielen, gevestigd onder de rook van de hoofdstad. Ook op zijn Aston prijkt het rood-witte stickertje van de duizend mijlenrace. Reden voor een kort, maar geanimeerd gesprek tussen autoliefhebbers. Hij geeft zijn kaartje mee en drukt me op het hart: 'neem contact op als je er een keer bij bent'. Dat zal ik zeker doen.
We schudden elkaar hartelijk de hand en hij verdwijnt langzaam in mijn achteruitkijkspiegel. Leuk wat zo'n piepklein stickertje kan doen. Brescia tijdens de start van de corsa piu bella del mondo, dat staat nog hoog op mijn 'to do' lijstje.