Dochters

De nieuwe buurvrouw heeft een dochtertje gekregen. Sinds anderhalve maand hebben we nieuwe buren, die net op tijd hun huis hebben kunnen inrichten om nu te kunnen genieten van het kersverse ouderschap. Maandag onrustig gedoe met kleine autootjes voor de deur (type 'verloskundige' danwel 'kraamhulp') en de dag erna een ooievaar tegen het raam geplakt, die de indruk maakt naar binnen te zijn gevlogen. Nieuw leven in de straat. Het versterkt het voorjaarsgevoel dat de warme aprilmaand heeft meegenomen. De lange en dit jaar zo donkere winter is eindelijk echt voorbij. Geen ruiten meer krabben 's ochtends. De eerste rokjesdag gaat meteen over in zomerse dagen die amper passen bij de tijd van het jaar.  Een goed moment om posthuum een nieuw boek van Martin Bril te lanceren.

Het voelt als gisteren dat ik zelf mijn oudste dochter voor het eerst op mijn arm droeg, maar ze is inmiddels zestien jaar oud. De jongste wordt deze zomer ook alweer drie. Een flink leeftijdsverschil, maar dat krijg je met een eerste en een tweede leg. Die tweede ronde plan je niet, die overkomt je. Mij wel tenminste, maar dat maakt het niet minder leuk. Het zorgt er voor dat je al die geweldige ontwikkelingen van je kinderen nog een keer mag meemaken en misschien wel bewuster dan de eerste keer. Het gaat immers razendsnel. 'Je draait je om en ze zijn het huis uit', zeg ik af en toe.
Heftig is het om te ervaren hoe je jongste dochter je eigen uitdrukkingen genadeloos overneemt en op onverwachte momenten perfect reproduceert. Als ik tijdens een wandeling wat loop te klungelen bij het opnieuw aandoen van haar teenslipper hoor ik opeens 'kom op Marc' uit dat kleine mondje komen. Je hoort jezelf praten, want ik mopper graag op mezelf als er iets niet gaat zoals ik wil. Toch een beetje oppassen met wat ik zeg in gezelschap van mijn jongste nazaten. Tijdens het autorijden druk ik me ook niet altijd even politiek correct uit.

De tweede leg betekent ook dat je zestien jaar na je eerste gezinsuitbreiding nog steeds alert moet zijn op een knappe aanbieding van drie pakken Pampers. En dat je soms gedurende de nacht wordt geconfronteerd met hartverscheurend gehuil, wat maakt dat je je kind toch maar weer even bij je in bed neemt. Vannacht ook, allebei zelfs. Dat zorgt voor een wat gammel nachtje voor papa en mama. Zo breed is een bed van één meter veertig ook niet met zijn vieren. Ik moet zelf even niet meer denken aan de gebroken nachten die horen bij een baby. Maar 's ochtends zijn ze toch weer om op te vreten, die schone slaapsters.