Blogger 2.0

Vandaag bestaat deze weblog precies één jaar. We zijn 114 verhaaltjes verder, gemiddeld bijna één per drie dagen dus. In het begin vaker dan nu, maar tenminste wekelijks is het devies. Ruim 10.600 keer zijn er pagina's van deze blog bezocht, maar hoeveel keer dat door mijzelf was is lastig na te gaan. Ik gebruik drie computers door elkaar en sleutel graag nog eens wat aan een verhaaltje; een komma, een woordje, een zinnetje. Sinds ik de plaatsing van een nieuw bericht verkondig op Twitter en Facebook is het bezoek flink gestegen; vorige maand meer dan 1600 bezoekers, benieuwd wie dat allemaal waren. Vaker commentaar leveren mag, dat is nogal mager tot nu toe.
Terugkijkend gaan veel stukjes over de onbenulligheid van het dagelijks bestaan. Dat geeft op zich niet, maar iets meer boodschap mag wel. En wat korter soms. Misschien moet ik vaker een stevig standpunt innemen. Maar ik ben slechts een eenvoudig communicatiemannetje. Geen groot econoom, dus mijn oordeel over het economische kaartenhuis dat momenteel in elkaar aan het storten is zal u waarschijnlijk gestolen worden. Geen filosoof, geen schrijver van hoogstaande literatuur. Ik beperk me tot simpele waarnemingen uit het dagelijks leven.
Ik heb weinig te verbergen, maar er zijn zaken waar ik liever niet over schrijf, omdat ze te dichtbij komen. De pijn die ik elke dag voel door het verlies van mijn broertje bijvoorbeeld en zo zijn er meer dingen.
Vind ik het leuk? Ja, nog steeds. De titel heb ik vorig jaar goed gekozen. Bloggen is mijn kleine uitlaatklep, temidden van de hectiek van het dagelijks bestaan van een huisvader met een drukke baan, twee keer twee dochters, een vrouw en een volle agenda. Dus blog ik nog even door.