Half oktober vouwt de neus van onze familie-Peugeot zich om de bumper van een voorligger. De schade is indrukwekkend: een gekreukelde berg plastic, glas en metaal waar geen touw meer aan vast te knopen lijkt. Gelukkig is er afgezien van de radiateur weinig kapot aan de techniek en de airbags zitten er nog in. De auto is ook nog all risk verzekerd, al is hij inmiddels zes jaar oud. De herstelkosten zijn lager dan de dagwaarde, maar dat betekent niet automatisch dat die kosten ook worden uitgekeerd. De schade-expert van de verzekeringsfirma gaat voor de beste deal. De dagwaarde minus een mogelijke opbrengst van het gedeukte wrak is minder dan het schadebedrag. Dus moeten we het voor dat lagere bedrag zien op te lossen, want we willen onze compacte semi-MPV met zijn zes stoelen, riante uitrusting en lage kilometerstand liever niet kwijt.
Gelukkig heb ik een schoonvader wiens handen kunnen maken wat zijn ogen zien, ook als het om auto's gaat. Op internet vindt hij exact dezelfde Peugeot 307SW, ook zwart en ook met een forse schade... aan de achterzijde. Die donorauto wordt vanuit Rotterdam vervoerd naar een vertrouwd adres in de buurt. Daar fuseren beide automobielen weer tot één compleet exemplaar.
Precies een maand na de stevige botsing haal ik hem op. Achterin zit een stoel extra, zodat ons voertuig nu nog effectiever voor kinderpartijtjes kan worden ingezet. En hij is voorzien van kekke led-dagrijverlichting, die al op de donorauto was gemonteerd.
Schoonpapa maakt er, zoals meestal, weinig woorden aan vuil. Maar hij heeft geweldig werk geleverd, de auto is als nieuw. Gepoetst en zelfs voorzien van een verse waslaag mag hij mee terug naar huis. Onze vriendelijke buurman reageert verheugd: die auto hoort hier voor de deur, zegt hij. We zijn het helemaal met hem eens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten