Zwembad

Het zwembad zit overvol met trotse papa's en mama's, met camera's gewapend langs de badrand. Blauwe plastic hoezen om de schoenen. De temperatuur is tropisch, de vochtigheidsgraad nog erger. Zeventig spichtige kindertjes, tussen zes en acht jaar oud, komen op muziek naar binnen. Afzwemmen is een feestje geworden. Zelfs de minder goed zwemmende kinderen krijgen allemaal hun diploma mee, de eigenlijke toets heeft al eerder plaatsgevonden. Ook dochter Tamar haalt zonder moeite haar B-diploma, amper drie maanden na A.
Ik ben geboren in Hoogvliet en ging schoolzwemmen in het Sportfondsenbad in Schiedam. Mijn enige nog levendige herinnering daaraan is dat ik, net als veel andere kinderen, met mijn zwemtas probeerde het hoge plafond te raken. Een geruite buidelzwemtas met een wit koord aan de bovenkant, om hem mee dicht te rijgen. Hij rook naar rubber en vochtige kledingstukken. Op een dag bleef mijn tas hangen achter een dikke verwarmingsbuis die langs het plafond liep. Een boze meneer haalde de lange stok met de haak, die ik tijdens de zwemlessen regelmatig in mijn nek heb gevoeld, en tikte daarmee mijn tas weer naar beneden. Dat ik ook in een buitenzwembad les heb gehad en mijn diploma uiteindelijk heb gehaald in Maarssen, nadat we naar de Vechtstreek waren verhuisd, is uit mijn geheugen gewist. Maar die vastzittende tas weet ik als de dag van gisteren. Want de meneer was boos en de vernedering groot. Zou het daarom zijn dat ik het na mijn A-diploma wel genoeg vond?