Kunstenares

Mijn allereerste fotoalbum, dat loopt van mijn geboorte tot en met het afzwaaien van de lagere school, getuigt van de tekenkwaliteiten die ik had in mijn jonge jaren. Op een zwartwitfoto middenin zit ik, met een ouderwets hoornen brilletje op en een pleister op mijn kin, thuis aan een tafel te tekenen. Gezichten van jeugdhelden zijn op de tekening nog goed zichtbaar. The Thunderbirds, een serie waar ik ademloos naar keek destijds. Ik betreurde zelfs dat mijn ouders me Marc hadden gedoopt en niet Scott, net als de onverschrokken piloot van Thunderbird 1. Op mijn zesde tekende ik cowboys en indianen, maar ook de fabriek waar mijn vader als voorlichter werkte, toen die een keer in vuur en vlam stond. In mijn laatste jaar op de lagere school was ik op een familiedag actief als sneltekenaar en portretteerde de bezoekers.
Dat talent heeft zich daarna niet verder ontwikkeld, ik ben een andere weg opgegaan. Mogelijk had ik een vaardig art director kunnen worden, maar ik koos voor woord en niet voor beeld. Na een halve eeuw op deze aardbol knaagt dat een beetje. Zeker als ik bij vriend Dick in zijn mooie atelier in Oudewater ben, groeit telkens het verlangen naar de schilderkunst.
Het is mooi om te zien dat die passie nu ook zichtbaar begint te worden bij dochter Tamar. Haar gekras van voorheen wordt opeens fraai tekenwerk, kleurige schilderingen en originele vormen. Het huis is vergeven van kleurplaten en tekeningen; zeker omdat haar kleine zusje graag meedoet en haar eigen krabbelwerk op zoveel mogelijk blaadjes papier achterlaat.
Iedere kleurwedstrijd die georganiseerd wordt is nu een uitdaging voor dochterlief. In de druilregen bezochten we gisteren de kraampjes van kunstenaars die zich presenteerden in het park van het oude gemeentehuis, als onderdeel van het locale cultuurfestival. Daarbij ook een stand vol schilderijen. En met een kleurwedstrijd die nog liep tot eind van de middag. Tamar spoedde zich met ons naar huis en zette zich direct aan de nieuwe opdracht. Ze knipte het eindresultaat uit en voorzag dat van een mooie blauwe achtergrond. Op de fiets ging het vlak voor sluitingstijd weer met haar terug naar de betreffende standhoudster. Prompt werd Tamar beloond met de prijs voor de winnaar: een pakket vol schildersmateriaal. En een berg snoepjes. Dochterlief heeft volop oog voor dat laatste. Maar als het aan mij lag wist ik het wel.