Zand

Mooi weer, tijd voor het eerste dagje strand van het jaar. Hoewel Zandvoort dichterbij is, kiezen we graag voor Noordwijk. Drie kwartier rijden, tweede afslag Noordwijk op de A44 en parkeren links van Huis ter Duin. Kort na ons huwelijk hebben Mirjam en ik een weekje doorgebracht in een appartement dat aan dat hotel vast zit. Sindsdien zijn we gesteld op Noordwijk. De bewoners en bezoekers bieden een boeiende mix van oud en nieuw geld; het dorp prijkt op plaats twaalf van de rijkste gemeenten van Nederland. In de duinen staan fraaie rietgedekte villa's, waarin welgestelden genieten van hun rust. Sportwagens ronken over de Koningin Astridboulevard, smachtend naar aandacht. Glanzend zwarte zakenauto's glijden de parkeerplaats van de Hotels van Oranje op voor het bijwonen van Business Class. Een programma waarin je tegen stevige betaling een paar minuten promopraat over je eigen onderneming kunt bedrijven bij Harry Mens, makelaar uit Lisse. Ik zag Harry deze week lopen op de Provada, de vastgoedbeurs in de RAI. Zijn hoofd was nog breder en roder dan op tv. Hij keek somber. Niet zo gek, als je anno nu een makelaar bent. De kantoor-te-huur-borden lachen je tegemoet onderweg naar Noordwijk. En in de badplaats zelf heb je volop keus uit te koop staande appartementen.

Op het strand merk je niets van arm of rijk. Langs de vloedlijn wandelt een dwarsdoorsnede van de bevolking. We kiezen een plekje vooraan, dicht bij de zee. Een windschermpje huren is niet duur. Op hun blote voetjes hollen de jongste dochters voor ons uit het strand op. Ze storten zich op ieder boeiend schelpje, een emmertje in de hand. Al na een paar minuten zijn ze van boven tot onder bedekt met zand. Tamar wil keer op keer de zee in, zelfverzekerd als ze is door haar kersvers behaalde zwemdiploma. Het nog koude zeewater voorkomt dat ze overmoedig wordt; veel dieper dan tot de heupjes waagt ze zich niet in de golven. Zo ver is dat nog niet als je zes jaar bent. Merle durft alleen met haar voetjes in het water, maar kiest liever voor de arm van papa of mama. De zee is een beetje eng. 
Na een paar uur genieten gaan we terug naar huis. Een emmertje vol schelpen moet mee de auto in. Het zand zit overal. Ik heb mijn voeten verbrand, vergeten in te smeren. Eigen schuld, daar kan Noordwijk niks aan doen.