Popcorn

Vandaag gaat Merle voor het eerst mee naar de bioscoop. De nieuwe animatiefilm Rio draait in Pathé Arena, de plek waar we het liefst naar de film gaan. Handig parkeren onder de bios, mooie zalen, ruime stoelen. Opgewonden zitten beide dametjes in de auto, keurig aan het handje laten ze zich meenemen naar het grote filmhuis aan de Arena Boulevard. Dapper gewapend met elk een grote doos popcorn betreden ze zaal 1. Stoelverhogertjes mee. De film duurt ruim anderhalf uur, inclusief de bekende trailers en reclames vooraf. Vooraf vreesden we nog dat dat te lang zou zijn. Die vrees blijkt niet terecht. Ademloos zit Merle naast me te kijken, de doos met gepofte mais klemvast op de knietjes. Pas een half uur voor het einde wordt het te spannend en schuift ze bij haar moeder op schoot. Tussendoor lopen andere kinderen regelmatig in en uit met hun ouders, voor toiletbezoek of anders. Zo niet mijn jongste telgje, nog geen drie jaar oud. Goed, het helpt wel dat ze nog een luier om heeft. Maar ze geniet in stilte, haar ogen strak gericht op het grote scherm. Ik ben niet de enige in het gezin die helemaal kan opgaan in een goeie film.