Sous-chef

Ik ben gek op lekker eten, wat inmiddels enigszins af te meten is aan het lichte embompoint rondom de heupen; de tijden van een sixpack en de sportschool zijn te lang geleden. Maar hoewel ik een lekkerbek ben, zijn mijn eigen vaardigheden in de keuken nogal beperkt. Een doordeweeks maaltje op tafel zetten lukt wel, maar daar houdt het ook op. De voorzichtige culinaire experimenten uit de beginjaren van ons huwelijk zijn verdrongen door volle agenda's, onrustig drentelende kinderen en meer.
Halverwege vorig jaar hebben we een nieuwe keuken gekregen, die nog altijd een keer goed gedoopt moest worden. Gisteren is dat gebeurd; vriend en collega Dennis heeft daarvoor meer dan grondig gezorgd. Hij is als hobbykok inmiddels op het niveau van een sterrenrestaurant beland; niet voor niets heeft hij een aantal jaren maandelijks les gehad van grootmeester Jonnie Boer in Zwolle. Al eerder hebben we bij hem en zijn Daniëlle thuis gegeten, wat een zalige ervaring was. Maar er stond nog steeds een afspraak om gezamenlijk de nieuwe keuken aan een praktijktest te onderwerpen.

Op vrijdagmiddag hebben Dennis en ik vroeg in de middag de deur van onze werkgever dichtgetrokken en vervolgens in mijn dorpje aan de Vecht de locale middenstand bezocht met een lijstje boodschappen. Prachtig rundvlees bij de ambachtelijke slager, dito vis bij de viskraam op de markt en een doos mooie wijnen van de druivenspecialist van het dorp.
Gewapend met elk een Franse sloof en een biertje hebben we ons daarna gestort op het vervaardigen van een menu dat Dennis in de dagen ervoor zorgvuldig had samengesteld; inclusief ruwe schetsjes voor de wijze van presenteren. Zo ontstonden onder regie van de chef-kok heerlijke kerriesoep, een amusetrio met coquilles, een origineel samengestelde tartaar en als sluitstuk een hoofdgerecht met op de huid gebakken vis. Dat alles gepresenteerd in spannende kleine glaasjes of op indrukwekkend gerangschikte borden. Onze doorzonwoning werd even restaurant Chez Dénis. Ik heb me nederig geschikt in mijn rol van sous-chef, of eigenlijk hooguit commis, hoewel mijn eerste poging om gepocheerde eieren te maken wonderwel slaagde.
Nadat Mirjam de jongste bewoners van het huis naar bed had gebracht hebben we ons maal samen met onze beide wederhelften mogen nuttigen onder het genot van een passend glas wijn. Pas kort voor middernacht besloten we met thee en espresso.
Het zou niet gek zijn om mezelf wat verder te bekwamen in de schone kookkunst, al is een niveau als dat van chef-kok Dennis een hele lange brug te ver. De keuken heeft tijdens de officiële inwijding geen krimp gegeven, dus daar zal het niet aan liggen. Jammer dat Dennis mij als collega binnenkort gaat verlaten voor een werkgever met meer ruimte voor ontplooiing. Ik hoop dat ik ook in de toekomst nog af en toe kookles van hem mag krijgen. Sodeju, wat was het lekker.