Met boter en suiker

Ons dorpje aan de Vecht koestert zijn tradities. Zoals die van de poffertjeskraam van de familie Van der Steen, die al decennialang in het najaar enkele weken in het dorpscentrum te vinden is. Vroeger op de markt, nu in de tuin van het gemeentehuis. De laatste halte van de kraam voor de winterstop, die tot april duurt. Iedere dag is het er druk, wat voor weer het ook is.
De kraam is al honderdvijftig jaar oud, met krappe bankjes binnenin waar slechts de helft van je achterwerk op past, tenzij je zo oud bent als onze twee jongste kinderen. De tafel waaraan je zit plakt van de suiker, hoewel hij tussendoor altijd wordt schoongemaakt. Maar dat maakt allemaal niks uit.
Achter ons hangt een foto uit 1952, toen de schoolkinderen ook al werden getracteerd op een gratis portie poffertjes; een erfenis van een locale beroemdheid die tot op de dag van vandaag wordt voortgezet.
Zaterdag was de laatste dag dat de kraam er stond, dus zijn we nog even gegaan. Tamar nam een vriendinnetje mee en gezamenlijk schoven we aan voor lekkere versgebakken wafels en een portie poffers die wordt geserveerd met een enorme hoeveelheid poedersuiker en boter. Niet echt een maaltijd die past in de schijf van vijf, maar een feestje voor de kids. De poedersuiker zit overal na afloop en enkele poffers eindigen op de grond, maar dat mag de pret niet drukken. Volgend jaar weer. Sommige tradities zijn het waard om in ere gehouden te worden.