Mijn kleine Italiaanse autootje met open dak is net weer geschikt gemaakt om al dat hemelwater te weerstaan. Eerder deze week stortte het elektrische raam opeens met een stevige bonk naar beneden en kwam niet meer omhoog. Alfa Romeo´s hebben een gevoelige relatie met electronica. Ik houd naar de buitenwacht en op forums graag vol dat ze minstens zo betrouwbaar zijn als ieder ander merk, maar liefde maakt een beetje blind. Ze mankeren nog wel eens wat.
Het onwillige raampje kwam me op een rekening van bijna 400 euri te staan, dat doet zeer zo vlak na de vakantie. En ik moet ermee terug ook, want het raam sluit minder goed dan voorheen; ik heb er een extra ventilatiekier bij gekregen, zogezegd. Goed, dat lossen ze bij mijn merkspecialist wel op. Duur autootje af en toe. Maar wat mij betreft toch de meest aangename remedie tegen de penopauze. Een Harley, een paardestaart in mijn nek en een scharrel van amper twintig lentes gaan me iets te ver. Dat kost bovendien nog veel meer. En zeg nou zelf, dit liefje is toch om in te bijten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten