Rij 10

De zomer viel dit jaar op dinsdag 2 augustus; de enige dag sinds 21 juni waarop er files richting het strand stonden. De dag erna trok Pluvius de kraan weer open en vergat hem dicht te draaien. Met mijn twee oudste dochters breng ik ondanks het kwakkelweer een lekkere dag door in hartje Amsterdam, inclusief museumbezoek, een fototentoonstelling, muzikaal Italiaans eten en een ontspannend filmpje toe. Na het diner halen we de film in de grote Arena-bioscoop nog precies. Pathé gaat tegenwoordig uit van zelfwerkzaamheid: de kassa's hebben plaatsgemaakt voor touchscreens waarop je alles zelf moet invoeren en je stoelen mag kiezen. Rij 10, stoel 3, 4 en 5. Jammer alleen dat bij binnenkomst in de zaal blijkt dat een groepje jongeren al bezit heeft genomen van onze stoelnummers en niet van plan lijkt om plaats te maken. We kiezen de weg van de minste weerstand en gaan een rij verderop zitten. Eén van de jongeren achter ons vindt het vervolgens nodig om tijdens de film meerdere telefoongesprekken te voeren.
Twee dagen later zitten Mirjam en ik met onze jongste dochters opnieuw in de bioscoop naast de Arena en ook dan is het raak. De hoofdfilm wordt bij aanvang ruw stopgezet en het personeel moet langdurig in onderhandeling gaan met bezoekers die op verkeerde plaatsen zijn gaan zitten. Pas na een kwartier onderbreking smurfen we verder. Vroeger zei je beleefd tegen iemand dat hij of zij op een verkeerde stoel zat en dan stond die persoon gewoon op. Tegenwoordig kan dat misschien nog in het Concertgebouw, niet meer in de bioscoop. Dan bel je een telefoonnummer, dat speciaal voor aanvang van de hoofdfilm wordt getoond.
Premier David Cameron betitelde de Britse relschoppers als een generatie die geen respect meer heeft voor autoriteiten. Ik vrees dat hij gelijk heeft.