043

Klassieke auto's zijn leuker dan moderne. Ze vormen een weerspiegeling van een tijd waarin het leven zorgelozer was, de wegen minder vol en emissieregels of benzineverbruik nog geen issue. Vier jaar lang reed ik een Alfa Spider die weliswaar uit 1992 kwam, maar qua opzet nog helemaal gebaseerd op een model uit de jaren zestig. En hoewel ik nu iets moderner vervoer gebruik, is de liefde voor auto's uit die zorgeloze jaren alleen maar sterker geworden.
Net als vorig jaar ga ik daarom samen met collega Dennis naar de Interclassics tentoonstelling in het MECC in Maastricht. Eindje rijden, maar het evenement is het meer dan waard. Dit jaar reizen we al op vrijdagavond af, door de regen en met wat restanten van de vrijdagmiddagfile onderweg. Na dik tweeeneenhalf uur rijden checken we in bij het aangename designhotel Eden in de Stationsstraat van Maastricht.
Dennis trakteert vervolgens op een copieus diner bij een prima locale Italiaan. Tot na middernacht hebben we nodig voor vijf gangen plus amuse vooraf en espresso na afloop. Heerlijk maal, waarna we nog een Limburgs biertje nemen om de hoek bij het hotel. Lang geleden dat ik een Gulpen Dort heb gedronken. De afzakker nemen we in café Zondag, een etablissement dat een verzamelplaats lijkt voor designers en andere creatieven uit 043. Kekke brillen, stoppelbaarden, kale hoofden. Iets te vol met drank en spijzen rollen we onze hotelbedden in. Maar goed dat de auto 's avonds niet nodig was.

De volgende ochtend het ontbijt in het hotel gelaten voor wat het was, nog geen honger. Wel een verfrissend rondje door de stad, even kijken naar de hoge waterstand van de Maas en genieten van de fraaie straatjes in het Stokstraatkwartier. Maastricht is de mooiste stad van Nederland.

Vanaf het hotel is het amper tien minuten binnendoor naar het tentoonstellingsgebouw. Bij het MECC staan, amper een kwartier na opening van de tentoonstelling, al lange rijen voor de kassa. Maar Dennis benut als lobbyist graag zijn relaties en dus zijn er vrijkaarten voor ons geregeld. Mooie beurs weer, vol glanzende automobielen; ruwweg uit de jaren vijftig tot tachtig vooral. Van peperduur en exclusief tot betaalbaar en destijds behorend tot het normale straatbeeld. Na vier uur rondkijken is het genoeg geweest. De zwarte Spider ronkt iets meer dan gebruikelijk (gaatje in de uitlaat, zo te horen), maar brengt ons in dik anderhalf uur weer terug. Het kan nog, filevrij door Nederland rijden. Lekker dagje, volgend jaar weer.