10 maart 2013

Ik heb het leven lief

De hemel huilt de hele dag, als we afscheid nemen van Peter van Lindonk. Het water loopt in stralen van de paraplu's, tijdens de droeve wandeling naar zijn laatste rustplaats. Zelden heb ik regen zo mooi gevonden. Maar zijn plekje achteraan op de begraafplaats is zo gekozen dat de zon straks in de lente op hem schijnt, net zoals Peter al die jaren scheen op ons. Bas van Lier, die een prachtig In Memoriam schreef op de website van Items, zegt na afloop tegen me 'nu moeten we het zelf doen'. En zo voelt het. De mentor is er niet meer.
De driehonderd stoelen in het Pfizer Auditorium van Nyenrode zijn niet genoeg om alle vrienden van Peter een plaats te bieden tijdens de bijzondere afscheidsbijeenkomst. Nelleke en zijn kinderen spreken dapper en vol liefde over een geweldige man en vader. Die gedurende negenendertig jaar huwelijk maar één keer tijdig aan zijn trouwdag dacht, maar wel iedere ochtend zijn echtgenote verse sap en thee op bed kwam brengen. Die zijn kinderen hun dromen liet volgen, zoals hij dat ook zelf had gedaan. Die ons allemaal betoverde met zijn levenslust en de twinkeling in zijn ogen. Erik van Muiswinkel, van voormalig buurjongetje tot vaste gast bij PINC, zegt 'als Peter je vroeg om ergens op te treden wist je dat het een bijzondere gelegenheid was. Maar deze keer heeft hij het wel erg bont gemaakt'. Zo nemen we afscheid, met een lach en een traan. En natuurlijk met Peter's eigen held Toon Hermans:

Ik heb het leven lief, de mensen en de dieren
De zeeën en rivieren, ik heb het leven lief

Ik heb het leven lief, de bergen en de dalen
De warme zonnestralen, ik heb het leven lief

De trieste ochtendkrant, ze zal mij niet benauwen
Ik blijf van het leven houden, tot aan de laatste dag


Peter had het leven lief als geen ander. We gaan hem allemaal verschrikkelijk missen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten