Kaarten

De zevende verjaardag van Tamar is weken vooraf al goed voor oplopende zenuwen. Dagelijks telt ze de nog te slapen nachtjes. Via een kek kaartje nodigt ze haar klasgenootjes uit voor een heuse discoparty, die we organiseren in een keurig feestzaaltje in het dorp (dat scheelt thuis rommel), met licht en geluid van een echte deejay (Mirjam's jongste broer).
Op de dag van het Grote Feest melden zich twaalf opgewonden kindertjes, die ontvangen worden door de in glitteroutfit gehulde jarige. Ze zijn allemaal zo tierig als maar kan, maar gelukkig weet mijn echtgenote als vaardige schooljuf ze snel weer in het gareel te krijgen. Met bewonderenswaardige energie maakt ze de middag voor de jolige horde tot een waar feest vol spelletjes, muziek, kadootjes en lekkers.
Halverwege het feestgedruis gaat de telefoon, vanuit een ziekenhuis in Amstelveen. Amper een uur na afloop van de kinderdisco verruilt Mirjam's oma daar het tijdelijke voor het eeuwige. 's Avonds komt de familie bij ons samen; ik haast me om de slingers en ballonnen van mijn dochter te verwijderen.
In de kast staan de verjaardags- en de rouwkaarten nu naast elkaar. Met de dood als enige zekerheid kun je maar beter genieten van iedere verjaardag. Tamar hebben we op haar mooiste dag van het jaar maar even niets verteld. Ze sliep na het feest een gat in de dag.